img267 (5)

Elementa 261

Rys. 11.15. Szybkie odtwarzanie mało zniekształconego wzorca w sieci Hopfielda pracującej jako pamięć skojarzeniowa

Nieco bardziej złożone procesy przebiegały w badanej sieci podczas odtwarzania silnie zniekształconego wzorca, pokazanego na rysunku 11.14. Tutaj sieć potrzebowała dwóch iteracji, żeby osiągnąć końcowy sukces (rys. 11.16)

Rys. 11.16. Odtwarzanie silnie zniekształconego wzorca w sieci Hopfielda

Jedną z ciekawych cech sieci Hopfielda, którą poznasz podczas samodzielnych eksperymentów z programem, jest jej zdolność do zapamiętywania zarówno oryginalnych sygnałów związanych z kolejnymi wzorcami, jak i sygnałów stanowiących negatywy zapamiętanych wzorców. Można wykazać matematycznie, że tak się dzieje zawsze. Każdy etap procesu uczenia sieci, który prowadzi do zapamiętania pewnego wzorca, automatycznie powoduje także powstanie w sieci atraktora odpowiadającego negatywowo wzorca. W związku z tym proces odtwarzania wzorców może się zakończyć zarówno odnalezieniem oryginalnego sygnału - jak i odnalezieniem jego negatywu. Ponieważ negatyw zawiera dokładnie tę samą informację, co oryginalny sygnał (jedyna różnica polega na tym, że w miejscach, gdzie oryginalny sygnał ma wartość +1 w negatywie występuje —1 i odwrotnie), w związku z tym uważa się odnalezienie przez sieć negatywu zakłóconego wzorca także za sukces. Przykładowo na rysunku 11.17 możesz obejrzeć proces odtwarzania bardzo zniekształconego wzorce litery A, który zakończył się znalezieniem negatywu tej litery.