Tablica 38
Surowce |
Zużycie surowca (w kg) na 1 szt. wyrobu |
Zapas surowca (kg) | |
W, |
W2 | ||
Sr |
2 |
1 |
1000 |
S2 |
3 |
3 |
2400 |
s3 |
1,5 |
600 | |
Cena (zł) |
30 |
20 |
Rozwiązanie. W modelu matematycznym opisującym przedstawioną sytuację decyzyjną występują dwie zmienne decyzyjne: xx oznacza wielkość produkcji wyrobu W1; a x2 to wielkość produkcji wyrobu W2. Model jest następujący:
(1) |
30^! + 20x2-> max, |
(2) |
2xt+ x2<1000, |
(3) |
3x1 + 3jc2<2400, |
(4) |
l,5xj ^ 600, |
(5) |
xltx2^0. |
Ponieważ w modelu występują tylko dwie zmienne decyzyjne, można go rozwiązać stosując metodę geometryczną. Rozwiązanie przedstawiono na rys. 8. Rozwiązaniem dopuszczalnym jest pięciobok OADCB, natomiast rozwiąza- |
nic optymalne stanowił) współrzędne punktu ('(200; 600). A zatem x\ = 200, 0 600, = 18000, czyli produkując 200 szt. wyrobu W, i 600 szt.
wyrobu W2 przedsiębiorstwo uzyska maksymalny - przy istniejących zapasach surowców - przychód ze sprzedaży wynoszący 18 000 zł.
Ten prosty model podany powyżej zostanie rozwiązany obecnie za pomocą algorytmu simpleks. Zaczynamy od sprowadzenia zadania do postaci kanonicznej dodając do lewych stron nierówności (które są mniejsze) zmienne swobodne: x3, xA i xs. A zatem:
30;^ + 20x2 + 0x3 + 0x4 + 0x5 -> max,
2xx + x2 + x3 = 1000,
3*! + 3x2 +x4 = 240G,
l,5xt T x3 = 600.
Zauważmy, iż zmienną swobodną x3 można interpretować jako nie wykorzystany zasób surowca S1? zmienną x4 - jako nie wykorzystany zasób surowca S2 i zmienną x5 - jako nie wykorzystany zasób surowca S3.
Tablica simpleksowa dla początkowego rozwiązania bazowego ma zatem postać tabl. 39 (jak zaznaczono wcześniej, do pierwszej bazy wchodzą zmienne swobodne, natomiast zmienne decyzyjne przyjmują wartość zero).
Tablica 39. I tablica simpleksowa
ac; - |
30 |
20 |
0 |
0 |
0 |
Rozwiązanie (bt) | |
Zmienne bazowe |
A, |
x2 |
*3 |
*4 |
x5 | ||
0 |
*3 |
2 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1000 |
0 |
*4 |
3 |
3 |
0 |
1 |
0 |
2400 |
0 |
*5 |
1,5 |
0 |
0 |
0 |
1 |
600 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 | ||
ci ~zi |
30 |
20 |
0 |
0 |
0 |
Wartości z} dla poszczególnych zmiennych (kolumn) I tablicy można obliczyć jako iloczyny współczynników odpowiadających poszczególnym zmiennym przez współczynniki z funkcji celu dla zmiennych bazowych, czyli Zj = Yjaijcbj, a zatem np. dla x{. zx =2-0 + 3-0 + + 1,5-0 = 0; cx —zx = 30—0 = 30, dla x2: z2 = 1 -0 + 30 + 0-0 = 0; c2 —x2 = 20 —0 = 20.
Poszczególne elementy zapisu macierzowego zadania są następujące:
~ 2 r |
1 0 0' |
1000' | |||
A = |
3 3 |
, / = |
0 1 0 |
, b = |
2400 |
1,5 0, |
0 0 1. |
.600. |
45