img404 (5)

pamięci jego dziecka (?). Módl się za jego duszę”. Runy są źle rozmieszczone i niestarannie wycięte, a reszta rzeźb na pomniku jest bardzo kiepska. Pomimo tego, rzemieślnik był dumny ze swojej pracy i ją podpisał, wycinając swoje imię w poprzek niżej położonej partii kamienia. Pozostało „ly 1 \> i s w - ”, bowiem końcówka tekstu została zniszczona, kiedy trzonu użyto ponownie jako materiału budowlanego: Lylpis w(orbta), „Lyl to wykonał”.

Porównując te przykłady, można zauważyć niektóre dialektyczne lub chronologiczne cechy języka staroangielskiego, o jakich świadczą te pomniki. Czasownik „set” występuje w Great Urswick jako seta, a na pierwszym kamieniu z Thornhill -sete. Przykład z Great Urswick przedstawia starszą wymowę końcówki czasownika, z Thornhill - późniejszą. Tryb rozkazujący „módl się” występuje jako gebidas w Great Urswick, gebiddap na drugim kamieniu z Thornhill. Thornhill przedstawia bardziej oficjalną końcówkę czasownika, Great Urswick przypuszczalnie odmianę pochodzącą z lokalnego dialektu lub formę demotyczną.

W niektórych z tych przykładów znajdujemy inny ciekawy szczegół. Podobnie jak współcześnie epitafia i ogłoszenia „in memoriam” w gazetach zawierają czasami krótkie ustępy wierszowane, tak też epitafia anglosaskie zaopatrywano w krótkie wspomnienie. Wiersz anglosaski różni się od późniejszego wiersza angielskiego. Rzadko jest rymowany, lecz zamiast tego wymaga aliteracji wewnątrz wiersza. Zatem, ułożone według formalnego trybu edycyjnego, dwa przytoczone dłuższe epitafia wyglądałyby:

Tunwiwi seta:    arfter Torohtred*

bekun tefter his baeurna:.    Gebidaes per saulae.

i:

Jilsuija araerde    asft(.) Berhtsuijae

bekun on bergi.    Gebiddajj ]pxr saule.

Najważniejszy napis wierszowany występujący na anglosaskim kamieniu runicznym nie ma jednakże charakteru komemoratywnego. Pojawia się na wspaniałym krzyżu z kościoła w Ruthwell, w Dumfries and Galloway, z VIII wieku, jednym z największych okazów rzeźby kamiennej z wczesnego okresu Zjednoczonego Królestwa. Północna i południowa strona krzyża mają panele przedstawiające wydarzenia z życia i śmierci Chrystusa i ojców Kościoła. Na stronach wschodniej i zachodniej występują roślinne motywy spiralne z ptakami i bestiami, a na brzegach serie wierszy z runami, ułożnymi po dwa, trzy lub cztery w jednym. Przedstawiają one część wczesnej wersji poematu o krzyżu, który znany także z późniejszego tekstu, zwanego zwykle Sen Rooda. Krzyż z Ruthwell uległ wielu uszkodzeniom w zawieruchach religijnych w XVII-wiecznej Szkocji, toteż część tekstu została zniszczona. To, co pozostało, jest w nadzwyczaj dobrym stanie, wskazującym, że zabytek przetrwał większość swej historii we wnętrzach, chroniony przed kaprysami pogody. Oto część poematu jaka przetrwała, uzupełniona przez kilka fragmentów pochodzących z innych źródeł:

(-ł-Ond)gered* hinte God almeittig Jta he walde on galgu gistiga modig fore (.) men ...