Siłę finansową firmy (FS) opisuje się za pomocą różnych zmiennych. Są to m. in.: zwrot inwestycji, leverage,
płynność finansowa, kapitał obrotowy, przepływ gotówki, łatwość zmiany rynku, ryzyko w biznesie.
Przewagę konkurencyjną (CA) określa się między innymi za pomocą: udziału w rynku, jakości wyrobu, cyklu życia wyrobów, lojalności konsumentów, wykorzystania zdolności potencjału, technologicznego know-how, kontroli dostawców i dystrybutorów.
Stabilność otoczenia (ES) można identyfikować na przykład poprzez: zmiany w technologii,
- stopę inflacji,
zmienność popytu, poziom cen wyrobów, bariery wejścia na rynek, intensywność konkurencji, elastyczność popytową cen.
Siłę sektora (IS) można określić na przykład za pomocą następujących zmiennych: potencjału wzrostu, potencjału zysku, stabilności finansowej, technologicznego know-how, wykorzystania zasobów, intensywności kapitału, łatwości wejścia na rynek, produktywności, wykorzystania potencjału.
Intensywność zmiennych poszczególnych wymiarów szacuje się w umownej, sześcio-punktowej skali. Dla wymiarów: siła sektora (IS) i siła finansowa firmy (FS) 1 stanowi ocenę najgorszą, a 6 ocenę najlepszą. Dla wymiarów: pozycja konkurencyjna firmy (CA) i stabilność otoczenia (ES) -6 jest oceną najgorszą, a -1 oceną najlepszą. Następnie oblicza się przeciętną wartość punktów dla każdego z wymiarów FS, IS, CA, ES. Przeciętne wartości punktów IS i CA dodaje się otrzymując wartość punktu na osi X. Dodając przeciętna wartości punktów wymiarów FS i ES otrzymuje się wartość punktu na osi Y. Otrzymany wektor kierunkowy w jednej z czterech ćwiartek układu współrzędnych ujawni rodzaj otrzymanej strategii. Wektor ten otrzymuje się przez połączenie punktów (x, y) będącym przeciętnymi wartościami wymiarów IS,CA i FS,ES z początkiem układu współrzędnych będącego również początkiem wektora.
Dodawanie przeciętnych wartości punktów według powyższego algorytmu ma swe uzasadnienie merytoryczne. Zgodnie z założeniem metody siłę sektora usytuowanego w kontrpozycji z przewagą konkurencyjną. Niska pozycja konkurencyjna firmy może być rekompensowana atrakcyjnością branży, w której działa firma, i odwrotnie - działanie w nieatrakcyjnej, schyłkowej branży może być rekompensowane wysoką pozycją konkurencyjną w sektorze. Podobnie silne finanse firmy, stanowiące podstawowy zasób strategiczny, pozwalają dość swobodnie działać w warunkach wysokiej turbulencji otoczenia, a stabilne otoczenie nie wymaga aż tak dużych zasobów finansowych.
2