IMG 92

status.

iderstandabi, tworeascm an almost ifficial.rent sstillin ndlyi. in 1||

Msnotyet ₅ art attractft* jdence.

rLw,HO»«c| utopią

Łiprywatay rr^elpoMinwwto-*TJ^iJ*ruchoin»A; ^lSntósiei'^iu standardu będzie chdal.

Hgglip* swnłdto ŁdWego albo sprzeda Tjjjania, albo znaraą-Tpodwyisz)'czynsze. Ji^iakżechcied g/ieAić nieruchomość piętnu inwestorowi ^duniastpojej gjnskaniu lub ustaleniu j^iuwbsnotóowego.

2# jest to zrozumiałe •co najmniej dwóch Dslęddw. Po pierwsze, dbowiązywała wtedy nadal niemal pełna Bgulacja czynszów, po wtóre, Kazimierz nie był jeszcze w 1994 r. uważany za atrakcyjne miejsce dp zamieszkania.

wej, zachowania sylwety Kazimierza od strony Wisły.

W sferze społecznej uznano za ważne utrzymanie funkcji mieszkaniowej i podwyższanie standardu mieszkań, jednocześnie starając się, by stać było na ich utrzymanie dotychczasowych lokatorów²³⁷. Zauważono niebezpieczeństwo gentryfikacji, ale nie uznano go wtedy za istotne zagrożenie²³⁸. Za ważne uznano utrzymanie funkcji mieszkaniowej dzielnicy, w tym dążenie do zróżnicowania wiekowego i społecznego mieszkańców. Proponowano, by wzorem innych miast europejskich zachęcać do odnowy budynków poprzez niskooprocentowane pożyczki, ulgi i premie od miasta czy państwa dla osób podejmujących prace remontowe, a władze miasta miały poszukiwać sposobów finansowania rewitalizacji. Niewyjaśniony stan własnościowy nieruchomości w dzielnicy uznano za istotny czynnik utrudniający rewitalizację. Za konieczny uważano rozwój bazy ekonomicznej dzielnicy, promowanie i zachęcanie takich podmiotów działalności gospodarczej, jak przedsiębiorstwa ze sfery turystyki, małe biura (architekci, projektanci, prawnicy, biura rachunkowe), prestiżowe instytucje kulturalne i międzynarodowe (np. centra kultury, konsulaty) oraz tradycyjne rzemiosło i handel detaliczny. W tym wypadku szczególnie pożądane były małe sklepy specjalizujące się w sprzedaży wysokiej jakości towarów. Rozszerzeniu oferty turystycznej dzielnicy miało sprzyjać lepsze wykorzystanie jej potencjału opartego o szlaki dziedzictwa żydowskiego, film Lista Schindlera, bliskość Wisły, dziedzictwo przemysłowe oraz tradycyjne rzemiosło. Inne „rekomendowane" typy działalności związane z turystyką obejmowały hotele, galerie sztuki, rzeźby i fotografii, antykwariaty książkowe, a także gastronomię. Za niewystarczającą uznano liczbę „zaledwie" 21 restauracji, barów i kawiarni. Podkreślono problem braku dobrze zagospodarowanych terenów zielonych oraz terenów do zabaw dla dzieci, kwestie zagospodarowania terenów nadrzecznych, parkingów oraz złego stanu nawierzchni ulic, chodników i tzw. malej architektury. Mówiono także o konieczności stworzenia „dobrego" i „modnego" wizerunku dzielnicy. Przewidziano ko-