Projektowana oś jezdni w planie składa się z odcinków prostych połączonych krzywymi dla zmiany kierunku trasy. Odcinek krzywoliniowy może zawierać łuk kołowy, kombinacje łuków kołowych i krzywych przejściowych, a także inne rodzaje krzywych.
Przy trasowaniu dróg należy przestrzegać następujących zasad:
■ stosować najkrótsze połączenia źródeł i celów ruchu wynikające z funkcji drogi w sieci,
■ dostosować przebieg drogi do ukształtowania i zagospodarowania terenu.
Tyczenie trasy na planie warstwicowym w terenie trudnym można sobie ułatwić poprzez stosowanie linii stałego spadku Linia stałego spadku jest to wytyczona na planie lub w terenie linia o spadku jednostajnym leżąca na powierzchni terenu.
Chcąc wytyczyć linię jednakowego spadku na planie warstwicowym musimy ustalić długość odcinka X, która pozwoli nam na połączenie zadanym spadkiem dwu sąsiednich warstwie
Wartość X możemy obliczyć ze wzoru:
X = -[m] (2.1)
i
gdzie:
X - długość odcinka potrzebna do połączeni dwu sąsiednich warstwie [m], h - odstęp pionowy dwu sąsiednich warstwie [m], i - spadek jednostajny.
Gdyby trasa drogowa przebiegała ściśle wg linii stałego spadku to jej pochylenie byłoby równe przyjętemu spadkowi jednostajnemu i nie występowałyby roboty ziemne. Trasa drogowa nie jest zgodna z linią jednakowego spadku, lecz ją wyrównuje, co powoduje konieczność wykonania robót ziemnych -wykopów i nasypów.
1