moda kobieca XXw str63

szowej spódnicy i wydętych balonach rękawów gigot."^: Opis ten wskazuje, że dominującą rolę w zarysie sylwetki kobiecej odgrywały w tym czasie rękawy, podczas gdy głowa o małym uczesaniu i w małym kapeluszu nikła wśród nich. Na początku XX w. nastąpiła tu zasadnicza zmiana; rękaw stopniowo malał, natomiast kapelusz począł się rozrastać coraz bardziej, aby ok, 1912 r. dojść do maksymalnej wielkości.

W pierwszych latach XX w. kapelusz przybrał fantastyczno kształty. Przeważnie posiadał on wówczas wysunięto do przodu rondo, które przykrywało czasem czoło i przód głowy, odsłaniając natomiast jej tył. Kapelusz ten leżał na spiętrzonych włosach, podpiętych całym rusztowaniem z krepiny i szpilek. Nie był on konstrukcyjnie związany z naturalnym kształtem głowy, podobnie jak i cała budowa secesyjnego ubioru nie była w zgodzie z anatomiczną budowa ciała. Konstrukcja tych kapeluszy, które wywoływały wrażenie, że przy najlżejszym wietrze sfruną z głowy, miała podkreślać płynność i lekkość secesyjne; sylwetki. Kapelusze ówczesne podobne były do | salaterek pełnych ogrodowizny, do koszy kwiatów, rogów obfitości. z których sypały się dżety, zwoje materii lub wężowiskn wstążek; podobne były do przekładańców z tiulu i aksamitu lub fragmentów z gabinetów zoologicznych | M mo takiego lx)gnrtwa ozdób były one ..| | wcieleniem <lviwimlk» nie