NEUFERT7 realiz bud

n₂ ■ M

n₃ M

n, • M

Moduł podstawo- Ograniczenia: wy:

M = 100 mm

^■4^ Wymiary uzupełniające

Multimoduł: m x M

m = 3,6,12 3 M =

300 mm 6 M =

600 mm 12 M =

1200 mm

Liczby uprzywilejowane

n x m x M

n = 1,2,3, 4,

a) w poziomie: szereg 12 M bez ograniczeń; szeregi 6 M

i 3 M

20 przedział;

szereg 1 M 30 przedział.

b) w pionie: szereg 12 M i 6 M

bez ograniczeń; szereg 3 M 16 przedział; szereg 1 M 30 przedział

^2^ Wymiary uzupełniające

w pionie

w poziomie

SYSTEM KOORDYNACJI MODULARNEJ

WG DIN 1800 PORZĄDEK MODULARNY W BUDOWNICTWIE

WYCIĄG

Jednostkami porządku modularnego są: moduł podstawowy M = 100 mm i multimoduły: 3 M = 300 mm, 6 M = 600 mm oraz 12 M = 1200 mm.

Stąd wynikają wielokrotności ciągu liczby uprzywilejowanych. Z nich powinny być formowane wymiary koordynacyjne - właściwe wymiary teoretyczne. Ograniczenia wynikają z przyczyn funkcjonalnych, twórczych i ekonomicznych -^©.

Dalej są znormalizowane niemodularne wymiary uzupełniające I - 25 mm, 50 mm i 75 mm, np. dla elementów dopasowywanych i zachodzących na siebie ->©.

System koordynacyjny w zastosowaniu praktycznym.

Za pomocą reguł kombinatoryki można włączyć do systemu koordynacyjnego różne duże elementy budowlane -©•

Za pomocą obliczenia grupy liczb (np. twierdz. Pitagorasa) albo rozkładu na czynniki (np. ułamki łańcuchowe) można włączyć do systemu koordynacyjnego także nieprostokątne elementy budowlane ->© i 0. Za pomocą konstrukcji ciągów wielobocznych (np. trójkąt, czworobok, pięciobok i ich przepołowienia) można projektować także „okrągłe” budowle

->© i ©

Przez porządek modularny można przyłączyć dziedziny techniki, które pod względem geometrycznym i wymiarowym zależą od siebie (np. budownictwo, elektrotechnika, transport) ->©, także DIN 30 798.