NEUFERT8 realiz bud

WYKONAWSTWO BUDOWLANE

-»■ tD

Zły nadzór budowlany i połowiczna kontrola prowadzą do niezada-walających realizacji i braków (widocznych lub zakrytych), błędnych rozliczeń, dodatkowych kosztów, zagrożenia dla ludzi (wypadki) i materiałów. Niezadowalające metody bez koordynacji prowadzą w większości do opóźnień i dodatkowych kosztów.

3.3. Środki i instrumenty nadzoru obiektu

•    Podstawy AVA oraz środki i instrumenty planu realizacji robót są objaśnione wp. 1.3 oraz 2.3. Nadzór obiektu, obmiar i rozliczenia sięgają dla planów (planów realizacji robót, rysunków detali, rysunków specjalnych), ew. książki pomieszczeń, względnie do podstaw umowy budowlanej.

•    Techniki planowania przebiegu i planu czasowego, posługują się różnymi metodami:

-    Diagramy belkowe (wg Gantta, plany belkowe) przedstawiają w krzyżach koordynacyjnych pionowo (osie I - rzędne) przedziały robocze (zdarzenia budowlane), a poziomo (osie X - odcięte) przynależny czas budowy. Przeciąg czasu (ustalony przez wartości doświadczalne lub obliczenie) przy każdorazowym zdarzeniu (przykładzie) jest wyznaczany przez długość odpowiedniej belki (wyprowadzonej poziomo). Kolejne zdarzenia budowlane powinny być przedstawiane kolejno. Wykaz robót (wykaz przedstawienia przebiegu - lista ustaleń) pomaga przy zestawianiu planów belkowych, możliwych porównań, „powinno być - jest.’’

Korzyści planu belkowego: przejrzystość, obrazowość, łatwa czytelność (przedstawienie - czas proporcjonalny). Wady planu belkowego: ogólnikowość, niezróżnicowanie procesów czasowych, trudność w przedstawieniu powiązań i związków zależności przebiegów pracy (niekrytyczny lub krytyczny przebieg - zmianie przebiegu w przeciągu czasu odpowiada sumie przebiegów zmian w przeciągach czasu - jest nieczytelny). Zakres zastosowania: przedstawienie przebiegów budowlanych bez szczególnego ukierunkowania, planowanie pojedynczych przebiegów produkcji (diagram belkowy), planowanie składu (program dla kadr, program dla sprzętu) -» str. 51 ©.

-    Diagramy liniowe (diagramy szybkościowe, diagramy ścieżkowe [mieszane] - czasowe) przedstawiają na jednej osi krzyża koordynacyjnego (która zależy od zadania budowlanego) jednostki czasu (wybrane), na innym kierunku jednostki długości (rzadko ilości). Są widoczne tempo produkcji lub kąt wypadkowy czasu (ścieżki) oraz przemijające odstępy przestrzenne między oznaczonymi zdarzeniami.

Zalety: unaocznienie szybkości i odstępów krytycznych. Wady: nie-przejrzystość przez nawarstwienie się różnych procesów budowlanych (przestrzenna, czasowa - przy przebiegu budowy, zwłaszcza bez ukierunkowania produkcji). Zakres zastosowania: przedstawianie przebiegów budowlanych ze szczególnym określeniem kierunku produkcji (długości, wysokości, np. ulice, sztolnie itp., kominy wieżowe itp.) -> str. 51 ©.

-    Układy sieciowe (plany sieciowe) - wyniki planowania sieciowego (sektor Operation Research) służą analizie, przedstawianiu, planowaniu, sterowaniu i kotroli przebiegów. Uwzględniając możliwie najwięcej wielkości wpływających na przebieg (czas, koszty, włożone środki itd.) przedstawiają zależności od siebie różnych przebiegów. Obliczenia sieciowe wychodzą z punktu czasowego uruchomienia projektu VZ (0) (węzły startu, pojęcia - patrz DIN 69 900, karta 1), ustalają postępującymi naprzód obliczeniami najwcześniejsze punkty czasowe FZ (najwcześniejszy punkt zaczęcia -FAZ lub najwcześniejszy punkt końcowy - FEZ) dla wystąpienia wszystkich zdarzeń lub przebiegów. Wynik - ścieżka najdłuższego czasu (ścieżka krytyzna), najpóźniejszy punkt czasowy FZ (n). Włączone, oszacowane z góry czasy buforowe wykazują (naddają) podany naprzód czasowy punkt projektowanego końca VZ (n), najpóźniejszy punkt czasowy końca SZ (najpóźniejszy początek -SAZ lub najpóźniejszy punkt czasowy końca - SEZ) dla wystąpienia wszystkich zdarzeń lub przebiegów (liczenie do tyłu), najpóźniejszy czasowy punkt startu projektu - SZ, względnie całkowity czas buforowy GP pojedynczych zdarzeń lub przebiegów (GP = najpóźniejszy pkt czasowy, SZ - najpóźniejszy pkt czasowy początku i końca SAZ/SEZ minus najwcześniejszy pkt czasowy najwcześniejszego początku i końca FAZ/FEZ-* str. 51 @. Odmienne orientacje sieciowe (przebiegi lub zdarzenia) i przedstawienia (strzałki lub węzły) wykazują trzy podstawowe typy układów sieciowych str. 51 ©.

1.    Metody planu sieciowego wg przebiegu strzałek (Critical--Path-Method - CPM) czyli metoda ścieżki krytycznej przyporządkowuje przebiegom strzałki (krawędzie). Węzły przedstawiają początkowe lub końcowe zdarzenia procesów. Podstawowy związek układu (zależność między zdarzeniem lub procesem, kwantyfikowana) przy układzie CPM jest normalnym następstwem (podstawowy związek od końca procesu poprzedzającego pojedyncze zdarzenie lub przebieg do początku procesu następującego końcowe zdarzenie procesu A jest początkowym zdarzeniem procesu B). Ten model czasowy jest zdeterminowany (tzn., że proces będzie przyporządkowany konkretnej ocenie czasu). Procesy przebiegające równolegle i nawzajem od siebie zależne, zależności od procesów częściowych - jako przesłanka do dalszych procesów -będą przedstawione przez proces pozorny - łącznik zerowy (Dum-my), związek układu w sieci przebiegu strzałek z zerowym odstępem czasu -> str. 52 © i @.

Treść planowania sieciowego wg przebiegu strzałek odzwierciedla lista procesów (wykaz pojedynczych ruchów z odpowiadającymi im zadaniami czasowymi) -> str. 52 ©.

2.    Metoda planowania sieciowego wg węzłów procesowych (Metra-Potential-Method - MPM) przyporządkowuje procesom węzły. Strzałki odtwarzają związki układu. Podstawowym związkiem układu (definicje jak wyżej) przy metodzie MPM jest następstwo początków (związków układu od początku zdarz, poprzedniego do początku zdarz, następnego: zdarzenie początkowe procesu A - zdarzeniu początkowemu procesu B). Model czasowy jest zdeterminowany (patrz CPM). Treść sieci procesów węzłowych odzwierciedla lista procesów (porównaj CPM) —> str. 52 ©, @ i ©.

3.    Metoda planowania sieciowego wg węzłów zdarzeń (Pro-gramm Evaluation and Review Technique - PERT) przyporządkowuje węzły zdarzeniom. Strzałki odtwarzają związki układu. Model czasowy jest w normalny sposób rozgałęziony (określenie czasowych odstępów między zdarzeniami przez rachunek prawdopodobieństwa). Geometryczne modele PERT+CPM mogą prowadzić do przedstawień mieszanych (procesy jako strzałki, zdarzenia jako węzły). Teoretycznie strzałka jako zdarzenie jest możliwa w planie sieciowym; jednak praktycznie nie ma to znaczenia. Korzyści i wady różnych metod planowania sieciowego: przeorganizowane sieci ze zdeterminowanym modelem czasu (CPM/MPM) nadają się najlepiej do sterowania szczegółowego lub kontroli realizacji budowy (pkt ciężkości na poszczególnych procesach). Sieci zorientowane na darzenia (PERT) służą raczej do planowania ramowego, orientacyjnego (zdarzenie - „kamień milowy”).

Sieci procesów węzłowych (MPM) są budowane łatwo, dają się zmieniać (konsekwentne rozdzielenie planu przebiegu i planu czasowego), dają wielką liczbę związków jako siatkowo-strzatkowa sieć procesów (CPM; CMP jest w praktyce szerzej rozpowszechniony: 70-80% związków występujących w planowaniu sieciowym. Układy sieciowe są m.in. bardzo uszczegółowione, ale mniej plastyczne (dlatego dodatkowe przedstawienie zdarzeń w postaci planów lub diagramów belkowych, patrz wyżej). EDV jest predystynowany jako pozycja pomocnicza, szczególnie do dużych układów sieciowych (do zestawiania układu sieciowego wyłącznie do wprowadzenia danych listy procesów). Uprzednio jest dostarczane odpowiednie oprogramowanie (Software) (przeważający udział CPM).

48