spojenia łonowego. Często ciemiączko tylne jest trudne do badania, ponieważ pokryte jest obrzękiem porodowym /przedgłowiem/.
Błędu w różnicowaniu ciemiączek można uniknąć, przestrzegając ściśle kryteriów odróżniających ciemiączko tylne od przedniego.
I. Rozwadowska, Z. Witkowska, B. Majkowska
Uwaga! Prowadząc rozważania na temat porodu w ułożeniach odgięciowych należy zwrócić uwagę na istniejące w literaturze położniczej określenia. Używa się nazwy „zwrot” dotyczący obrotu główki także w odniesieniu do ułożeń odgięciowych. Wynika to z potrzeby nazwania ruchu wykonywanego przez główkę płodu, powodującego postęp porodu w tej sytuacji. Należy zawsze pamiętać, że określenie I, II, III zwrot główki odnosi się przede wszystkim do mechanizmu porodu w ułożeniu przygięciowym.
Cechami charakterystycznymi dla ułożeń odgięciowych są:
o główka przez cały kanał rodny przechodzi w różnych stopniach odgięcia,
• w ułożeniach odgięciowych, w trakcie postępu główki w kanale rodnym potylica prawie zawsze kieruje się do kości krzyżowej matki,
® często odmiana B ustawienia,
o zazwyczaj czynność serca płodu wysłuchiwana po stronie części drobnych.
W zależności od stopnia odgięcia główki odróżnia się następujące rodzaje ułożeń:
o wierzchołkowe /pośrednie między przygięciem a odgięciem/,
® ciemieniowe,
© czołowe,
® twarzyczko we.
Przyczyny:
© kształt główki: mała w stosunku do kanału rodnego, krótkogłowie, nieprawidłowa budowa główki,
© poród w ciąży mnogiej kolejnego dziecka,
® poród przedwczesny,
» pępowina owinięta wokół szyi płodu,
© nieprawidłowa budowa szyi płodu, o wielowodzie,
83