Obraz3

dziesięcioma miligramami różnych substancji. Idealne powietrze to powietrze

bez zanieczyszczeń mechanicznych i chemicznych, zawierające 4 tys. jonów

2

ujemnych i 6 tys. jonów dodatnich w 1 cm , wysycone fitoncydami. Idealne powietrze występuje w środowisku górskim, w głębi lasów, wzdłuż morskich plaż lub przy wodospadach. Zawartość jonów ujemnych na ulicach miasta wynosi poniżej 1000 jednostek elektrostatycznych na centymetr sześcienny (atmosfera niezdrowa), a zawartość jonów ujemnych w ogrzewanym mieszkaniu spada do 250, a nawet do 100 jednostek elektrostatycznych na centymetr sześcienny. Znamy co najmniej kilkaset substancji gazowych powodujących zanieczyszczanie atmosfery (oraz liczne ich izomery). Z tej liczby zostało zbadanych tylko 1% substancji. Do najgroźniejszych należą: dioksyny (219 izomerów), fluorowodór, dwutlenek siarki, tlenki azotu oraz inne wydzieliny spalin silników benzynowych (tlenek ołowiu) i wysokoprężnych (nienasycone węglowodory).

Tłumienie hałasu ipertubułencje

Hałas jest elementem zakłócającym harmonię terenów zieleni. Dopuszczalne natężenie hałasu w ciągu dnia wynosi w Polsce 82 dcB (w nocy obowiązuje ograniczenie do 40 dcB), aczkolwiek w niektórych miejscach przekracza zwykle 100 dB, np. w głośnej dyskotece lub w bezpośrednim sąsiedztwie lotniska, w czasie startu samolotu odrzutowego słyszanego z odległości 500 m. Długotrwałe natężenie hałasu na poziomie powyżej 100 dcB powoduje stres i uszkodzenie słuchu. Tereny zieleni osłabiają natężenie hałasu w środowisku. Przyjmuje się, że zwarta ściana zieleni w stanie ulistnionym, o szerokości 10-15 m, pochłania 10-20% dcB. Przy autostradach przeciętna szerokość pasów zieleni od 15 do 30 m obniża poziom hałasu o 30-50%.

Tłumienie hałasu w krajobrazie otwartym i w mieście może odbywać się przez: pochłanianie fal dźwiękowych za pomocą ekranów akustycznych z materiałów dźwiękochłonnych (miękkie drewno, miękkie płyty pilśniowe, styropian, płyty z wełny mineralnej); odbijanie fal dźwiękowych przez ekrany refleksyjne z materiałów twardych i gładkich (blacha aluminiowa, tworzywa sztuczne, szkło zbrojone); ograniczanie hałasu przez zwarte masy roślinności, która tłumi dźwięki w średnich i wysokich pasmach (zakresach) częstotliwości fal dźwiękowych.

Minimalna szerokość i gęstość zadrzewień tłumiąca hałas, np. w parku, musi uniemożliwiać poprzeczne przenikanie wzroku przez ulistniony pas roślinności. Z przyrodniczego punktu widzenia najkorzystniejsza jest częściowa izolacja źródeł hałasu przez zwarte obsadzanie obrzeżeń parków drzewami i krzewami w układzie szerokich pasów roślinności wysokiej i niskiej.

78