Obraz07 (8)

ścianie pieca, tworząc mocną pochyłą płaszczyznę, która jednocześnie stanowi tyiną część paleniska za rusztem.

Drzwiczki paleniskowe w piecu obsadza się*w ten sposób, aby otwór drzwiczek, z boków i z góry wewnątrz, był obsadzony, przyciętymi cegłami lub płytami szamotowymi aż do zewnętrznej płyty drzwiczek paleniskowych, ażeby kafle naokoło nie opierały się bezpóśrednio na żelaznej ramie drzwiczek, lecz były odgrodzone od niej przeciętą cegłą lub płytą szamotową.

Śruby kotwowe zwane również ściągaczami lub ankrami służą do umocowania drzwiczek do pieca i należy je zakotwi-: czać zgiętymi końcami w ścianie paleniskowej w taki sposób, ' aby nie stykały się z ogniem.

Ścianę pieca wewnątrz nad drzwiczkami należy wzmocnić drutem zduńskim od jednego rogu pieca do drugiego z zahaczę-^ niem w narożnikach. Dalszą górną część pieca aż do wieńca, czyli gzymsu wykonuje się jak poprzednio.

Zakończenie pieca. W piecach budowanych dawniej sklepienie oraz wieniec (bandę) starano się robić możliwie najcięższe, aby obciążyć nimi piec, zapobiegając podnoszeniu się kafli podczas nagrzewania się pieca. Wiązania pionowego kafli wówczas nie stosowano.

W tym celu budowano ciężkie sklepienie nieraz o 6 warstwach cegły i olbrzymi wieniec (bandę) razem do 70 cm wysokości, co zwiększało koszt budowy pieca. Grube sklepienie zmniejszało powierzchnię grzejną pieca o całą powierzchnię sklepienia. Obecnie przy pionowym klamrowaniu kafli w piecu zasklepia się piec większymi płytami szamotowymi, grubości do 6 cm, opierając je na rumpie (kołnierzu wieńca) bandy.

W razie braku wspomnianych płyt używa się do zasklepienia cegieł szamotowych, opierając je na podporach z płyt, lub cegieł szamotowych ułożonych pośrodku przez całą długość pieca i opartych na ścianach paleniskowych. Do zasklepiania pieca stosuje się również żeliwne płyty kuchenne, ułożone wzdłuż mniejszej rozpiętości pieca, oparte na kołnierzach (rum-pach) wieńca (bandy), i pokrywa cegłą i kaflami.

Dla umożliwienia płytom rozszerzenia sią należy je układać tak, aby luz pomiędzy ścianą i płytą wynosił co najmniej 0,5 mm.

Na sklepieniu pieca z cegieł szamotowych obsadza się kafle z rumpami (kołnierzami) wewnątrz wylepionymi. Sklepienie w piecach większych ma grubość 120 mm. W piecach mniejszych może być cieńsze. W piecach przenośnych ma 80 mm.

;v Zasklepienie pieca powinno być wykonane na taką wysokość, .aby wraz z kaflami było równe z górną powierzchnią wieńca {bandy). Przy obsadzeniu wieńca należy go również jak i wszystkie kafle w piecu dokładnie sklamrować, czyli związać drutem, z kaflami pionowo, a między sobą poziomo. Kafle w ścianach pieca układa się wiążąc je odpowiednio. Przy zasklepieniu pieca kaflami fazowymi należy fazy ściąć, kafle zaś ułożyć na ścisłe spoiny z zachowaniem wiązania z cegłami sklepienia to znaczy tak, aby spoiny cegieł nie trafiały w pionie na spoiny kafli, lecz przeciwnie — mijały.

Kanał połączeniowy pieca z kominem u dołu wykonuje się z płyt lub cegieł szamotowych, z obłożeniem również kaflami z rumpami, zapiecki zaś mogą być wyłożone kaflami bez rump.

Gdy piec łączy się z kominem w górnej części pod sklepieniem pieca, to w sklepieniu przy rurze łączącej należy zostawić otwór dla usunięcia sadz z rury. Otwór zamyka się kaflową rozetą wycierową, obsadzoną ściśle na zaprawie piecowej. Rozeta taka w sklepieniu pieca może być jednocześnie klapą bezpieczeństwa w razie eksplozji w piecu.

13.2. Piece z dwoma multyplikatorami (rys. 48). Wewnętrzna konstrukcja pieców z dwoma multyplikatorami jest podobna do konstrukcji pieców dwukanałowych. W budowie piece z dwoma multyplikatorami różnią się tym, że ściany boczne paleniska mają zamiast pojedynczej ściany ściany podwójne; odstęp między nimi wynosi od 50 do 80 mm, zależnie od wielkości pieca.

Dwie ściany podwójne tworzą multyplikator, czyli kanał do obiegu powietrza, który należy zabezpieczyć od dostępu gazów spalinowych, a połączyć z ogrzewanym pomieszczeniem za pomocą otworów dolnego i górnego zaopatrzonych w kratkę

03