OMiUP t1 Gorski7

C~    p

—— + ^r- = const

2    p

V_c = g ‘ ^{z +}

lub dla dwóch sąsiadujących przekrojów strumienia (1) i (2):

s'^zi ⁺ T⁺ _P

p,    C,² p,

Ł_1=g._Z2+_. ₊ -E_

(2.85)

(2.86)

gdzie (por. wzór 2.1):

g • z [m²/s²] — jednostkowa energia potencjalna elementu cieczy względem przyjętej płaszczyzny odniesienia,

^c2 [m²/s²] —jednostkowa energia prędkości elementu cieczy,

2

J£- [m²/s²] —jednostkowa energia ciśnienia elementu cieczy.

P

Zakładając, że dla sąsiadujących przekrojów, wysokości położenia elementów cieczy są równe tj. z₁ ś z₂, wyrażenie (2.86) przyjmie postać:

+ _ 2 p	.S^2 + _Pi 2 p	(2.87)
lub:
P '^c.^2 -—*- + Pi 2 ^1	p • c7^2 = V^+ p>	(2.88)

Jeżeli w strumieniu wzrośnie prędkość przepływu na przykład c₉ > Cj, to zgodnie z wyrażeniem (2.87), spadnie w nim ciśnienie. Będzie więc p₂ < pj. Zjawisko kawitacji wystąpi, jeżeli wartość ciśnienia p₂ spadnie poniżej ciśnienia nasycenia cieczy w danej temperaturze:

(2.89)

(2.90)

P2= Pi + ^(^ci²-^c2²) <Pv

lub

£2= Pl₊ ^c1²-^c2²_< Py

P P 2 P

gdzie: p_v — ciśnienie nasycenia cieczy w danej temperaturze.

W pompach wirowych kawitacja jest zjawiskiem szkodliwym. Powoduje ona:

—    zakłócenia przepływu przetłaczanej cieczy,

—    niekorzystną zmianę charakterystyki pompy,

—    wżery kawitacyjne (erozję materiału) rurociągów, łopatek i ścian kanałów pompy.

W praktyce wszystkie szkodliwe objawy towarzyszące zjawisku kawitacji przyjęło się określać jako kawitacja.

Prawidłowo pracująca pompa wirowa, w której nie występuje kawitacja, ma na króćcu ssawnym nadwyżkę energii cieczy w stosunku do warunków umożliwia-

117