OMiUP t1 Gorski43

Rysunek 4.40 ilustruje, że wydajność wirówki rośnie wraz ze spadkiem lepkości czynnika lub — dla tego samego czynnika— ze wzrostem wyróżnika konstrukcyjnego, czy choćby jednego z jego składników. Ze spadkiem lepkości rośnie także skuteczność odwirowania cząstek zanieczyszczeń o małych wymiarach (por. wzór 4.12), stąd konieczność podgrzania oleju przed wirówką.

4.4.2. SPOSOBY OCZYSZCZANIA OLEJÓW W WIRÓWKACH

Wirówki stosowane w okrętownictwie do oczyszczania olejów pędnych i smarowych można podzielić na trzy zasadnicze grupy:

a)    puryfikatory, zwane inaczej wirówkami oczyszczającymi, w których następuje oddzielanie dwóch nierozpuszczalnych w sobie cieczy o różnych ciężarach właściwych, przy równoczesnym oddzielaniu cięższych cząsteczek stałych jako zanieczy-

I szczeń,

b)    klary fika tory, zwane wirówkami klarującymi, w których następuje usuwanie z olejów zanieczyszczeń w postaci cząstek stałych i nieznacznych ilości płynnych, cięższych składników,

c)    wirówki do paliwa o bardzo wysokiej gęstości (omówione w rozdziale 4.4.6).

W praktyce okrętowej w puryfikatorach oddzielane są z olejów najczęściej stałe zanieczyszczenia oraz woda z płynnym szlamem, klary fika torów natomiast używa się bądź jako wirówek do oczyszczania stosunkowo czystego oleju, bądź też jako ! drugi stopień oczyszczania w połączeniu szeregowym— puryfikatori klaryfikator

Wirówki oczyszczające, przystosowane do oddzielenia dwu nierozpuszczalnych w sobie cieczy o różnych gęstościach, wyposażone są w dwa odprowadzenia z wirującego bębna. Jednym z nich, bliższym osi obrotu bębna, usuwany jest na zewnątrz oczyszczony olej, drugim, bardziej odległym od osi — płynne zanieczyszczenia, cięższe od oleju (najczęściej woda).

Rys. 4.41. Zbiornik osadowy służący do rozdzielania dwóch cieczy: 1,2- przegrody.

343