Scan0038 (10)

-    Nie - odpowiedziała Floss.

-    To był naprawdę zły troll - dodała Lucja. A potem się rozpogodziła. - Ale jest też wiele dobrych rzeczy.

-    Zawsze jest ta dychotomia - przemówiła tajemniczo i dużo bardziej w swoim stylu Floss.

-    Och - westchnęłam, bo nie bardzo wiedziałam, co można na takie stwierdzenie odrzec. A potem spytałam: - A po drugie?

-    Co?

-    Powiedziałaś, że po pierwsze jest troll, a po drugie?

Floss splotła ramiona na piersi i spojrzała na mnie groźnie. Lucja zerknęła najpierw na mnie, potem na Floss.

-    Niektórzy członkowie rodziny Floss... - zaczęła ostrożnie.

-    Ci, którzy władają? - zapytałam.

-    Tak. - Łucja rzuciła okiem na Floss.

-    Oni są... Hm... niekoniecznie są... - zamilkła.

Floss westchnęła i powiedziała:

-    Trudno się z nimi dogadać.

To na pewno nie było wszystko. Wodziłam wzrokiem od jednej do drugiej. W momencie, kiedy postanowiłam dopytać o szczegóły, Nicholas wszedł głównymi drzwiami. Chyba nie zauważył naszej grupki, bo wyrzucił ręce w powietrze, prostując palce w V, na znak zwycięstwa i zawołał:

-    Skończyłem! Ostatni egzamin.

Spojrzałyśmy na niego wszystkie, jakoś po tym, co

usłyszałam od Knobbego, po rozmowie z Floss i po historii Łucji z trollami, myśl o egzaminach była mi kompletnie obca. Ale Nicholas na pewno czegoś od nas oczekiwał, więc powiedziałam:

-    Gratulacje. - Ale nawet dla mnie zabrzmiało to słabo.

Musiał coś zwęszyć, bo zapytał:

-    Co się dzieje? - Ostrożnie, zupełnie jakby przemawiał do zbłąkanego psa.

Spojrzałam w stronę drzwi, z których wyszła Łucja. Czy po drugiej stronie stał Max z przyciśniętym do ściany uchem? Albo Tonio?

I czy w tej chwili miało to jakiekolwiek znaczenie? Dwie trzecie Banitów były w tym pokoju i wiedziały, co się stało. A może, pomyślałam przy nagłym wybuchu optymizmu, to co Knobbe powiedział o plotkach, co mogłoby nas wpędzić w kłopoty, tak naprawdę nie miało znaczenia?

Wszyscy patrzyli na mnie. Za dużo spojrzeń.

-    Powinnyśmy mu powiedzieć - stwierdziła Łucja. - W końcu wszyscy musimy o tym wiedzieć.

Dalej trzymałam się mojej optymistycznej myśli.

-    Wiecie, może to jednak nic takiego. Może ja... może my... przesadzamy.

Floss prychnęła. Nawet Łucja spojrzała na mnie tak, jakby mówiła, że się wygłupiam, a Floss dodała:

-    Tia, oczywiście.

Nicholas zerkał na nas niespokojnie.

-    Persja? - zapytał w końcu.

Właśnie w tym momencie Tonio wpadł do pokoju, a za nim Max. Tonio tupał tak mocno, że pewnie w mieszkaniu poniżej z sufitu odpadał tynk.

-    Cholerny kłamca - mamrotał Tonio. - Niech go piekło pochłonie.

Trzymał w ręku oficjalnie wyglądającą kopertę, taką dużą białą z wieloma znaczkami budzącymi grozę w każdym, kto ją dostaje. Koperta łopotała w przeciągu wywołanym przez Tonią, zupełnie jak uwięziona mewa.

77