Scan0048 (12)

-    Nie jesteś tępy. - To była pierwsza rzecz, jaka przyszła mi do głowy.

Nicholas prawie się roześmiał.

-    Nie domagałem się komplementów.

-    Wiem. Po prostu chciałam, żebyś to wiedział. Nicholas odchrząknął, ale ja nie dałam mu szansy,

by coś powiedział.

-    Pójdę zobaczyć się z Knobbem Trzecim - oświadczyłam i wyszłam.

„Coś na drogę”

Witaj, Knobbe Trzeci - powiedziałam.

Byłam cicho, szłam na palcach, mówiłam szeptem. Knobbe Trzeci skinął głową i rozejrzał się po sklepie. Było mnóstwo ludzi, klienci tłoczyli się we wnękach i po kątach. Nie czułam się na tyle pewnie, by w tym tłumie zadawać mu pytania.

-    Widzę, że dużym zainteresowaniem cieszą się dziś papeterie - stwierdziłam, na co tylko uśmiechnął się szeroko.

-    Trwa konferencja dotycząca pisania anonimów. -Znów się uśmiechnął.

Do kasy podeszło troje ludzi. Knobbe sprzedał szybko jeden kalendarz, cztery arkusze złotego papieru pakowego z zielonymi króliczkami, dwa pióra do kaligrafii, zestaw papeterii w kolorze dyni i gumowy stempel z napisem „Oczy kłamią”. Stałam z boku i czekałam.

Kiedy tłum się przerzedził, zapytałam:

-    To co słychać na ulicy?

-    Zależy na jaki temat.

-    Pięknej i Drania? - zasugerowałam.

Knobbe Trzeci przestał się uśmiechać.

7 - Mrok kwiatów 97