ScannedImage 30

5«

łonie/, po o ho da i od anioła, będę winny wydania niewinnej krwi na wyrok śmierci. Cóż więc z nią uczynię? Potajemnie oddalę ją od siebie"# Tak zastała go noc* I oto anioł Pański ukazał mu się we śnie mówiąc: "Hie lękaj się o tę dzieweczkę. To bowiem, co w niej się znajduje, jest z Ducha świętego. Porodzi więc tobie syna i nazwiesz go imieniem Jezus -on bowiem wybawi lud swój z jego grzechów". I powstał Józef ze snu, chwalił Boga Izraela, który dał mu łaskę. I dalej strzegł dzieweczki (•• • )

17, 1*1 wyszedł nakaz od cesarza Augusta, aby spisaó wszystkich, którzy byli w Betlejem judzkim. I rzekł Józef: ^Hja zapiszę moich synów. Cóż jednak uczynię z tą dzieweczką? Jak mam ją zapisać? Jako moją żonę? Wstydzę Bię. Może jako córkę? Wiedzą synowie Izraela, te nie jest moją córką. Oto godzina Pańska uczyni, jak zechce. I osiodłał osła, i posadził ją, i syn jego prowadził /osła/, i Samuel postępował za nimi (...)

I przeszli około połowy drogi, i rzekła do niego Maryja: "Józefie, z sadź mnie z osła, ponieważ to, co jest /w moim łonie/ nęka mnie, by się narodzić”. I zaadził ją tam, i rzekł do niej: "Gdzież cię zaprowadzę i osłonię twój wstyd, bo miejsce jest pustynne. I ujrzał tam grotę, i wprowadził ją, i zostawił przy niej swych synów, i odszedł, by szukać położnej pochodzenia żydowskiego w krainie Betlejem.

Ja Józef szedłem i nie szedłem. I podniosłem oczy na firmament, i zobaczyłem, że stanął, i /spojrzałem/ w powietrze, i ujrzałem, że jest pełne zdumienia, i ptactwo niebios zakrzepło w locie# I skierowałem oczy na ziemię, i ujrzałem misę leżącą i robotników spoczywających przy posiłku, i ręce ich były w misie. I ci, którzy gryźli /pokarm/ nie gryźli go, i ci, którzy go nabierali, nie podnosili /rąk/, i oi, którzy nieśli do ust, nie donieśli, ale wszyscy mieli oblicza wzniesione i patrzyli w górę# I ujrzałem, jak pędzono owce, i stanęły owce, i podniósł pasterz rękę, aby je uderzyć, i zamarła ręka wzniesiona do góry.

I zwróciłem oczy na prąd rzeki, i ujrzałem kozły, które przytknęły pyski do wody i nie piły# I wszystko pobudzone nagle podjęło znowu swój bieg (•••)

I odeszła z nim /położna/, i stanęła wewnątrz groty# I była /tam/ * ciernia chmura, która osłoniła jaskinię# I rzekła położna: "Dziś dusza moja została wywyższona, bo moje oczy ujrzały dziś rzeczy przekraczające wszelkie pojęcie, ponieważ zbawienie narodziło-się dla Izraela”# I natychmiast chmura poczęła znikać z jaskini, a w jaskini pojawiło się tak wielkie światło, że oczy nie mogły go znieść# I wkrótce światło to poczęło znikać, aż ukazało się dziecię i zbliżyło się, i zaczęło ssać pierś swej matki#

Fragment Muratoriego, tłum. E. Dąbrowski, Prolegomena do Nowego Testamentu, wyd. 3# Poznań - 7/arszawa - Lublin 1960, s. 55 - 58. /Pochodzi najpewniej z drugiej połowy II w. Niektórzy sądzą, że z początku III w./

2 - 85. Na trzecim miejscu księgę Ewangelii podług Łukasza (...) Czwarta Ewangelia Jana (...)

Dzieje zaś wszystkich Apostołów spisane są w jednej książce. Łukasz zacnemu Teofilowi napisał, ponieważ w jego obecności poszczególne rzeczy działy się, osobno cierpienia Piotra jasno przedstawia, tak też podróże Pawła dążącego z Rzymu do Hiszpanii. Listy zaś Pawłowe, jakie są, skąd, dla jakiej przyczyny pisane, same mówią tym, co chcą się dowiedzieć. Pierwszy z wszystkich do Koryntian zakazujący kłótni i herezji, następnie drugi Galatom o obrzezaniu, Rzymianom zaś o” Piśmie"Sw tym Ogłosi,'że siłą ich jest Chrystus, obszerniej pisał. 0 listach poszczególnych koniecznie musimy rozprawiać, gdyż sam błogosławiony Apostoł Paweł, idąc w ślady poprzednika swego Jana, tylko siedmiu kościołom Imienne pisał nauki w takim porządku: do Koryntian pierwszy, do Efezjan drugi, do Filipian trzeci, czwarty do Kolosan, do Galatów piąty, szósty do Tesaloniczan, do Rzymian siódmy, chociaż do Koryntian i do Tesaloniczan, aby ich poprawić, drugi raz pisał.

Po świecie całym jednak jeden Kościół się poznaje, albowiem i Jan, chociaż pisze w Apokalipsie dg_j3iedmiu kościołów, przemawia jednak do wszystkich. A do Filemona jeden i do Tytusa jeden, i do Tymoteusza dwa napisano z miłości, są jednak we czci w Kościele katolickim, zarządzeniem kościelnych przepisów są uznane za święte. Mówią też o liście do Laodycejeżyków i o innym do Aleksandryjczyków pod imieniem Pawła wydanych dla herezji Marcjona i wielu innych, których nie wolno wprowadzać do Kościoła katolickiego nie wypada bowiem mieszać żółci z miodem.

List zaś Judy i dwa, wyżej wspomnianego Jana, są przyjęte w Kościele katolickim. I Mądrość pisana przez przyjaciół Salomona na jego cześć, Objawienie także jedynie Jana i Piotra przyjmujemy, którego jednak /Apokalipsy Piotra/ niektórzy z naszych nie chcą czytać w Kościele. Pasterza zaś niedawno w czasach naszych w mieście Rzymie napisał Hermas, kiedy siedział na stolicy kościelnej w mieście Rzymie biskup Pius, brat jego, i dlatego czytać go wprawdzie można, nie można go jednak podawać ludowi w Kościele ani między prorokami, których liczba została zamknięta, nni między Apostołami do końca czasów. Z pism zaś Arsinousa, Waleń-