skanuj0001

gnostyczne", uwzględniono oprócz opisu metod rozpoznawczych, także wyposażenie laboratorium dostosowane nawet do warunków lecznicy weterynaryjnej. W drugiej części opracowania zawarto szkice jaj pasożytów najczęściej występujących w kale zwierząt gospodarskich oraz rysunki pasożytów zewnętrznych.

W przypadku nasuwających się wątpliwości w identyfikacji gatunków pasożytów, czy ich form rozwojowych, należy posłużyć się odpowiednimi kluczami. Klucze takie, bardzo przydatne w diagnostyce parazytologicznej można znaleźć w książce wydanej pod redakcją W. Stefańskiego i E. Żarnowskiego pt. „Rozpoznawanie inwazji pasożytniczych u zwierząt" PWRiL, Warszawa 1971.

Opis morfologii pasożytów oraz objawów klinicznych, patogenezy, epizootiologii, zapobiegania i leczenia chorób pasożytniczych dostępny jest m.in. w następujących podręcznikach:

W. Stefański: Parazytologia weterynaryjna t. I/II. 1968 W. Stefański, E. Żarnowski: Rozpoznawanie inwazji pasożytniczych u zwierząt 1971.

S. Furmaga: Choroby pasożytnicze zwierząt domowych. 1983. J. L. GuncBach, B. A. Sadzikowski: Diagnostyka i zwalczanie inwazji pasożytów u zwierząt. 1992

PODSTAWOWE WYPOSAŻENIE DIAGNOSTYCZNEJ PRACOWNI PARAZYTOLOGICZNEJ

Diagnozowanie inwazji pasożytniczych u zwierząt przeprowadza się zarówno przyżyciowo jak i pośmiertnie, dlatego badania te należy wykonywać w odizolowanym, przeznaczonym tylko do tego celu pomieszczeniu, wyposażonym w podstawową aparaturę i właściwy zestaw narzędzi. Narzędzi używanych do badań koproskopowych czy sekcyjnych nie należy wykorzystywać do zabiegów u zwierząt żywych (np. skalpele służące do sekcji lub pobierania zeskrobin). Aparatura: lupa binokularowa, lupa ręczna, mikroskop biologiczny, okular z podziałką mikrometryczną, mieszadło magnetyczne, lodówka, cieplarka, wirówka.

Sprzęt laboratoryjny: narzędzia do przeprowadzenia sekcji (noże, nożyczki, pensety), wanienki preparacyjne (kuwety fotograficzne) różnej wielkości, tace, wiadra.

Szkło: płytki Petriego o różnej średnicy (najczęściej używane o średnicy 8, 10, 12 cm), kolby Erlenmeyera o pojemności 25 ml, cylindry szklane z dostosowanym korkiem o pojemności 50-100 ml, szkiełka podstawowe i nakrywkowe, szkiełko do kalibracji mikroskopu, lejki, sitka, statywy, pipety miarowe (1 do 20 ml), pipety pasterowskie.

Drobne narzędzia: igły preparacyjne, ezy, bagietki szklane, skalpele. Odczynniki: zestaw do barwienia Hema-Color firmy Merck lub zestaw barwników, roztwór nasycony soli NaCI lub MgS0₄, kwas mlekowy, ług potasowy 5-30%, formol 40%, glicerol, olejek do immersji, ksylen.