P1010290 (5)

śwdh techniczne Siużące do wykonywania zdjęć...

Środki techniczne służące do wykonywania zdjęć...

31

Wie szpule, na które nawija się film lotniczy. Bardzo ważną czę$_c^ fefóenieslużace do wyrównania i dociśnięcia do ramki tłowej fil^ tyozycji.

onujące zdjęcia na płytach szklanych posiadają ładowniki w formj_e ładowników przytwierdzonych symetrycznie do korpusu kamery | popularnych kamer lotniczych stosowanych w Polsce należą Wlda (Szwajcaria). Są to szeregowe (automatyczne) kamery od 111949 r. w pierwszych pracach fotolotniczych) do najnowszej 1riej podamy jej krótką charakterystykę w celu zorientowania o ościach współczesnych kamer lotniczych. Kamera RC-10 prze-S^yaniapanchromatycznych, barwnych i spektrostrefowych miarach 23x23 cm dla celów kartograficznych i fotointerpre-1 pięć wymiennych stożków o różnej długości ogniskowej I dwa 152 mm, 210 mm i 306 mm). Zdolność rozdzielcza nodkupola 50 linii na milimetr. Ładownik składa się z dwóch je się szpula z ładunkiem filmu (długości rolki filmu do 150 wijająca. Po naświetleniu całego filmu odłącza się połówkę m filmem (druga połówka służy jako nawijająca). Pokrycie Ówane w odstępach co 5% w granicach od 20% do 30% j pil migawki od 1/100 do 1/1000 s. Minimalny odstęp ijęciami wynosi 1,6 sekundy.

Ksarowte (jednoobiektywowe) nadają się najlepiej do Irowych. W fotointerpretacji coraz szersze znaczenie jpMna. Polega ona na równoczesnym fotografowaniu n elektromagnetycznego. Zdjęcia wielospektralne wy-/posiadającej kilka obiektywów albo za pomocą kilku v fotograficznych. Karnety wielospektralne posiadają dęć obiektywów. Każdy z obiekty wów wyposażony ^czający promieniowanie w ściśle określonym zakre-kamery czteroobiektywowe. Zdjęcia wykonuje się rwy zasadnicze (niebieska, zielona, czerwona) oraz vwane są na materiale fotograficznym czamo-bia-ejestrowanego promieniowania.

me światłoczułe

mym do wykonywania zdjęć lotniczych są naniesiona jest w tym przypadku na m wczasie obróbki fotoche-

Emulsję fotograficzną charakteryzuje wiele cech, z których do najważniejszych należą: światłoczułość, kontrastowość, barwoczułość i zdolność rozdzielcza. Badaniem różnych własności materiałów światłoczułych zajmuje się sensytometria.

Światłoczułość jest miarą wrażliwości emulsji fotograficznej na działanie światła, które powoduje w niej zmiany fizykochemiczne umożliwiające powstanie obrazu fotograficznego. Mierzona jest ona według skal różnych systemów (np. DIN, GOST, ASA). W fotografii lotniczej czułość materiałów fotograficznych jest stosunkowo wysoka - około 24-27 DIN.

Kontrastowość (gradacja, twardość) emulsji fotograficznej określa zdolność odwzorowania różnic jasności poszczególnych fragmentów fotografowanego obiektu. Upraszczając, można przyjąć, że stopień kontrastowości określa rozpiętość tonalna między najjaśniejszymi a najciemniejszymi fragmentami obrazu. Wyróżniamy gradacje: miękką — przejście od cieni do świateł łagodne, bez skoków; normalną — przejście harmonijne, zrównoważone; i twardą—gwałtowne skoki dużych kontrastów. W fotografii lotniczej najczęściej używane są materiały o dużej kontrastowości (twarde).

Barwoczułość jest cechą charakteryzującą wrażliwość emulsji fotograficznej na promieniowanie świetlne o różnej długości fali. Dodając do emulsji odpowiednich barwników organicznych (sensybilizatory), można zmieniać zakres barwoczułości emulsji. Proces ten nazywa się sensybilizacją optyczną. Emulsje fotograficzne niesensybilizowane wykazują czułość jedynie w zakresie widma niebieskiego. Dodanie sensybilatorów umożliwia przesunięcie granicy czułości emulsji na pozostały zakres widma widzialnego, a nawet podczerwieni. Ze względu na uczulenie emulsji na zakres promieniowania elektromagnetycznego wyróżnia się podstawowe rodzaje błon fotograficznych: niebarwoczułe (ślepe), ortopanchromatyczne (czułe na światło niebieskie, zielone i żółte), panchromatyczne (uczulone w całym paśmie fal widzialnych) i infrachromatyczne (uczulone głównie w podczerwonej części widma). Czułość spektralną emulsji fotograficznych przedstawiono na rysunku 24 (zaznaczono na nim dodatkowo barwoczułość oka).

Zdolność rozdzielcza (R_e) emulsji fotograficznej, podobnie jak zdolność rozdzielcza obiektywu, wyrażana jest liczbą linii, jaką można rozróżnić na odcinku jednego milimetra obrazu fotograficznego. Jest to bardzo ważna cecha charakteryzująca możliwość odtwarzania drobnych szczegółów fotografowanego obiektu. Zależy ona od bardzo wielu czynników związanych zarówno z samą emulsją (grubość emulsji, ziarnistość), jak i procesu chemicznego, jakości obiektywu oraz warunków oświetlenia i kontrastu fotografowanych obiektów.

Ustalona w optymalnych warunkach laboratoryjnych zdolność rozdzielcza emulsji błon fotograficznych, wynosząca 100 i więcej linii na milimetr, jest znacznie niższa dla realnych zdjęć lotniczych (10-20 linii/mm na skraju zdjęcia).

Materiały fotograficzne, które przedstawiają fotografowane obiekty w różnych odcieniach szarości, zaliczamy do materiałów czarno-białych. W fotografii lotniczej