21654 P1010289 (7)

30

Środki techniczne służące do wykonywania zdjęć...

Środki techniczne służące do wykonywania zdjęć ...

Emulsję fotograficzną charakteryzuje wiele cech, z których do najwa: należą: światłoczułość, kontrastowość, barwoczułość i zdolność rozdziel niem różnych własności materiałów światłoczułych zajmuje się sensy tor Światłoczułość jest miarą wrażliwości emulsji fotograficznej na dział la, które powoduje w niej zmiany fizykochemiczne umożliwiające powst fotograficznego. Mierzona jest onawedług skal różnych systemów (np. I ASA). W fotografii lotniczej czułość materiałów fotograficznych jest wysoka - około 24-27 DIN.

Kontrastowość (gradacja, twardość) emulsji fotograficznej okre odwzorowania różnic jasności poszczególnych fragmentów fotografom ktu. Upraszczając, można przyjąć, że stopień kontrastowości okres tonalna między najjaśniejszymi a najciemniejszymi fragmentami obra; my gradacje: miękką - przejście od cieni do świateł łagodne, bez skok - przejście harmonijne, zrównoważone; i twardą - gwałtowne skoki ( stów. W fotografii lotniczej najczęściej używane są materiały o dużej 1 (twarde).

Barwoczułość jest cechą charakteryzującą wrażliwość emulsji f< promieniowanie świetlne o różnej długości fali. Dodając do emulsj barwników organicznych (sensybilizatory), można zmieniać zakre emulsji. Proces ten nazywa się sensybilizacją optyczną. Emuls niesensybiłizowane wykazują czułość jedynie w zakresie widma n danie sensybiłatorów umożliwia przesunięcie granicy czułości em I zakres widma widzialnego, a nawet podczerwieni. Ze względu na I na zakres promieniowania elektromagnetycznego wyróżnia się po błon fotograficznych: niebarwoczułe (ślepe), ortopancbromatyczn niebieskie, zielone i żółte), panchromatyczne (uczulone w całym j nych) i infrachromatyczne (uczulone głównie w podczerwon Czułość spektralną emulsji fotograficznych przedstawiono na i czono na nim dodatkowo barwoczułość oka).

Zdolność rozdzielcza (R_e) emulsji fotograficznej, podobni dzielcza obiektywu, wyrażana jest liczbą linii, jaką można rc jednego milimetra obrazu fotograficznego. Jest to bardzo ważi żująca możliwość odtwarzania drobnych szczegółów fotogi Zależy ona od bardzo wielu czynników związanych zaróv (grubość emulsji, ziarnistość), jak i procesu chemicznego, jal warunków oświetlenia i kontrastu fotografowanych obiektów] Ustalona w optymalnych warunkach laboratoryjnych zdoli sji błon fotograficznych, wynosząca 100 i więcej linii na r niższa dla realnych zdjęć lotniczych (10-20 linh/mm na skn Materiały fotograficzne, które przedstawiają fotografom odcieniach szarości, zaliczamy do materiałów czarno-biały c

znajdują się dwie szpule, na które nawija się film lotniczy. Bardzo ważną czę^. ładownika jest urządzenie służące do wyrównania i dociśnięcia do ramki tłowejfjjJ w momencie ekspozycji.

Kamery wykonujące zdjęcia na płytach szklanych posiadają ładowniki w forti^ bębna lub dwóch ładowników przytwierdzonych symetrycznie do korpusu kamery

Do najbardziej popularnych kamer lotniczych stosowanych w Polsce należą kamery lotnicze Wilda (Szwajcaria). Są to szeregowe (automatyczne) kamery ^

RC-5 (stosowana od 1949 r. w pierwszych pracach fotolotniczych) do najnowszej RC-10. Dla tej ostatniej podamy jej krótką charakterystykę w celu zorientowania₀! wielorakich możliwościach współczesnych kamer lotniczych. Kamera RC-10prze. znaczona jest do wykony wania panchromatycznych, barwnych i spektrostrefowycjj zdjęć lotniczych o wymiarach 23x23 cm dla celów kartograficznych i fotointerpte. tacyjnych. Posiada ona pięć wymiennych stożków o różnej długości ogniskowej obiektywów (88,5 mm, dwa 152 mm, 210 mm i 306 mm). Zdolność rozdzielcza obiektywów osiąga w środku pola 50 linii na milimetr. Ładownik składa się z dwóch części. W jednej znajduje się szpula z ładunkiem filmu (długości rolki filmu do 150 m), a w drugiej szpula nawijająca. Po naświetleniu całego filmu odłącza się połowią ładownika z naświetlonym filmem (druga połówka służy jako nawijająca). Pokrycie podłużne może być regulowane w odstępach co 5% w granicach od 20% do 30% j od 50% do 90%. Czas naświetlania migawki od 1 /100 do 1 /1000 s. Minimalny odstęp czasu między kolejnymi zdjęciami wynosi 1,6 sekundy.

Opisane wyżej kamery pomiarowe (jednoobiektywowe) nadają się najlepiej <fe wykonywania zdjęć pomiarowych. W fotointerpretacji coraz szersze znaczeni^ znajduje fotografia wielospektralna. Polega ona na równoczesnym fotografowaniu w różnych pasmach spektrum elektromagnetycznego. Zdjęcia wielospektralnewy-1 konuje się za pomocą kamery posiadającej kilka obiektywów albo za pomocą kilku sprzężonych ze sobą aparatów fotograficznych. Kamery wielospektralne posiadają cztery, sześć lub nawet dziewięć obiektywów. Każdy z obiektywów wyposażony \ jest w odpowiedni filtr przepuszczający promieniowanie w ściśle określonym zakresie. Najbardziej popularne są kamery czteroobiektywowe. Zdjęcia wykonuje się przez trzy filtry obejmujące barwy zasadnicze (niebieska, zielona, czerwona) oraz w podczerwieni. Obrazy rejestrowane są na materiale fotograficznym czarno-bia*i łym, uczulonym na cały zakres rejestrowanego promieniowania.

3.2. Materiały fotograficzne światłoczułe

Podstawowym materiałem używanym do wykonywania zdjęć lotniczych ił błony fotograficzne. Emulsja światłoczuła naniesiona jest w tym przypadku W przezroczy stąbłonę, praktycznie nie ulegającą deformacji w czasie obróbki fotochemicznej.