0000015 (11)

30 MASAŻCIALA

Zbliżamy się do końca. Kładziemy dziecko na grzbiecie, równolegle do własnej osi i przystępujemy do masowania twarzy.

Masaż twarzy

Zaczynamy od masowania czoła (rys. 6 a). Końce palców od środka czoła przemieszczamy na boki. Za każdym razem palce nasze schodzą nieco dalej na zewnątrz, to znaczy dochodzą do skroni i okrążając oko schodzą wzdłuż policzków. W dalszym przebiegu masażu posługujemy się kciukami, które schodzą bardzo lekko po obu stronach nosa, a następnie wstępują i znów zstępują.

Jest to ruch tam i z powrotem,

Rys. 6 a - Masaż twarzy palcami H—IV: b -kciukami

z dołu w górę i odwrotnie. Ruch bardzo lekki, którego etapem aktywnym jest ruch z dołu ku górze, gdy palce idą w kierunku czoła. Następnie kładziemy kciuki na zamkniętych oczach dziecka. Nacisk musi być bardzo lekki. Jeśli oczy są otwarte, to zamykamy je bardzo delikatnie kciukami. Stąd kciuki schodzą w dół, idąc zewnętrznymi brzegami nosa, kierują się ku kącikom ust, aby zatrzymać się na podstawie policzków (rys. 6 b). Masaż twarzy jest skończony.

Na zakończenie wykonujemy trzy ćwiczenia:

1.    Chwytamy obie ręce dziecka, krzyżujemy ramiona na klatce piersiowej. Następnie otwieramy je, powracając do pozycji wyjściowej. Powtarzamy kilkakrotnie.

2.    Chwytamy nogę dziecka w okolicy kolana i rękę w okolicy łokcia po przeciwnej stronie. Krzyżujemy rękę z nogą, kolano styka się z łokciem. Wracamy do pozycji wyjściowej. Powtarzamy z przeciwnymi kończynami.

3.    Chwytamy dwie stopy dziecka. Kończyny dolne są zgięte w stawach biodrowych i kolanowych. Krzyżujemy podudzia, doprowadzając je do brzucha. Następnie prostujemy kończyny dolne w stawach kolanowych i oddalamy je od siebie. Kończyny dolne są nadal zgięte w stawach biodrowych i odwiedzione.

Kilkakrotnym wykonaniem tych ćwiczeń, uzupełniających efekt rozluźnienia, kończymy masaż.

9. ĆWICZENIA WSTĘPNE - PRZYGOTOWANIE DO LECZENIA USPRAWNIAJĄCEGO

Przygotowaniem i uzupełnieniem leczenia usprawniającego dzieci najmłodsze jest właściwa pielęgnacja, mająca na celu dostarczenie doświadczeń czuciowo-rucho-wych i zmysłowych, których dziecko jest pozbawione z powodu nieprawidłowego rozwoju, wynikającego z uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Rozpoczynając wczesne usprawnianie, trzeba pamiętać o konieczności stworzenia dziecku dobrego klimatu, w którym czułoby się bezpiecznie. Należy wyeliminować uczucie lęku przez stopniowe i delikatne dostosowywanie dziecka do zmienionej sytuacji. Ważne są wygląd i urządzenie pokoju ćwiczeń, wielkość i różnorodność zabawek, właściwe oświetlenie (łagodne, nie rażące), kojąca muzyka, śpiew i głos ludzki związany z konkretnymi sytuacjami i przedmiotami.

Przeszkodą w wyzwoleniu ruchu u dziecka jest wzmożone napięcie mięśniowe. Rozluźnienie nadmiernie napiętych mięśni można uzyskać, stosując łagodny masaż całego ciała i łatwe do wykonania w czasie codziennych zabiegów pielęgnacyjnych ćwiczenia. Podczas tych czynności dziecko nawiązuje kontakt z matką lub osobą wykonującą ćwiczenia, uczy się odczuwać własne ciało, przygotowuje się do czynności ruchowych, dzięki pieszczotom rozwija swoją osobowość.

Poniżej przedstawione zostaną najprostsze sposoby rozluźniania małego dziecka w rożnych pozycjach i ułożeniach.

1. Pozycja dająca dziecku poczucie bezpieczeństwa i sprzyjająca rozluźnieniu. Tułów i głowa dziecka opierają się na ciele matki. Kończyny dolne zgięte w stawach biodrowyęh i kolanowych, uda podtrzymywane jedną ręką matki, ramię i przedramię spoczywa w drugiej ręce. Tak trzymanym dzieckiem wykonuje się ruchy kołysania w płaszczyznach bocznych, przednio-tylnej i ruchy rotacyjne (rys. 7).

Rys. 7. Pozycja małego dziecka do ćwiczeń rozluźniających.