ułatwia ona kierowanie przedsięwzięciem i umożliwia nadzór nad rozwojem prowadzonej działalności. Komunikację w górę możemy zaobserwować także w placówkach szkolnych, gdzie uczeń komunikuje się z nauczycielem, kierownikiem szkoły lub pozostałymi pracownikami placówki.
b) komunikacja pozioma: Komunikacja pozioma jest charakterystyczna dla członków określonego zespołu lub pracowników, którzy zajmują stanowiska na tym samym poziomie. Komunikacja pozioma może być formalna lub nieformalna. Aby komunikacja werbalna odznaczała się skutecznością i efektywnością, uczestnicy komunikacji powinni posiadać umiejętności mówienia, czytania, słuchania oraz przekonywania. Pewne arabskie powiedzenie mówi o ty, że człowiek posiada tylko jedne usta, ale dwoje uszu. Parafrazując to przysłowie można powiedzieć, że człowiek ma czworo uszu i posługuje się czterema językami. Wyjaśnieniem tego jest fakt, że istnieją cztery płaszczyzny komunikacji:
• rzeczowa (formalna) - informacje są przekazywane w sposób formalny i oczywisty
• autoportretu (autoprezentacji) - płaszczyzna ta służy do przekazania informacji o naszym nastroju w chwili nadawania komunikatu
• wzajemnych relacji - wskazuje stosunek do drugiej osoby lub otoczenia
• apelu - zawiera życzenie lub żądanie skierowane do odbiorcy komunikatu
W celu uniknięcia nieporozumień podczas komunikacji jednostki powinny wykazywać się umiejętnością aktywnego słuchania. Można to osiągnąć za pomocą następujących technik:
• odzwierciedlenie - przekazujemy rozmówcy komunikat o tym, jak zostały przez nas zrozumiane jego intencje i odczucia
• parafrazowanie - przekazany nam komunikat powtarzamy innymi słowami w celu przekonania się, czy został dobrze zinterpretowany
• kłaryfikacja - to prośba skierowana do rozmówcy, aby skupił się na jednym wątku wypowiedzi lub wyjaśnił to, co nie jest zrozumiałe
• potwierdzenie - podczas przekazywania komunikatu staramy się dopowiedzieć kilka słów, aby pokazać zainteresowanie wypowiedzią drugiej osoby
Katarzyna Kołacz II PA