str123 (2)

Rys. 9.25b. Ekran ostrzeżeń stacji referencyjnej DGPS. Odbiornik Leica, MX-400.

*

I 'ni/'miłowana informacja może mieć do 90 znaków. Jej treść jest ustalana przez operatora Dyrdaniu, po czym wprowadzana do oprogramowania stacji referencyjnej DGPS.

9.9. Polski System DGPS 9.9.1. Geneza systemu

Idoa ustanowienia polskiego systemu DGPS zainicjowana została przez morską administrację w roku 1993 w ówczesnym Biurze Hydrograficznym RP w Gdyni. W grudniu roku 1994 /umówiono wyposażenie techniczne i oprogramowanie dwóch stacji referencyjnych z lokalnym monitorowaniem, stację kontrolną z oprogramowaniem komunikacyjnym oraz odbiorniki pomiarowe i nawigacyjne. W 1995 sprzęt został zainstalowany i uruchomiony w obiektach dwóch rudlolatami: Rozewia i Dziwnowa. Uruchomiono próbną emisję oraz stację centralną w Urzędzie Morskim z prowizorycznymi połączeniami kablowymi. W wyniku restrukturyzacji administracji morskiej od 28.05.1995 r. zasoby techniczne i ludzkie BHRP włączono do Urzędu Mur,Kingo w Gdyni. Zgodnie z obowiązującą strukturą organizacyjną w 1995 r. całe oznakowaniu nawigacyjne polskiego wybrzeża oraz osłona radionawigacyjna podlegały jednemu kierownictwu.

/ planowanej struktury powstały jej zasadnicze elementy w postaci morskich stacji refe-mncyjnych w Dziwnowie i Rozewiu. Do maja 1995 roku obie stacje organizacyjnie i meryto-tyc/nle podlegały UM w Gdyni, następnie wskutek dokonania podziałów administracyjnych I majątkowych - stację w Dziwnowie przejął Urząd Morski w Szczecinie.

W związku z zarządzeniem ówczesnego Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej u pi/okazaniu nadzoru nad oznakowaniem nawigacyjnym od południka E 016°30’ na zachód, no .topiło przekazanie sprzętu DGPS i całej stacji nautycznej Dziwnów administracji UM w ' ./< /ocinie. Od maja 1995 r. prowadził on sprawy techniczne stacji. Jednocześnie wydzielono dodatkową stację kontrolną w UM w Szczecinie (rys. 9.26).

Rys. 9.26. Konfiguracja polskiego systemu DGPS w latach 1996-2001.

1)0

W ramach ri/lnlnń prawnych /ukończono procnn ml(}< 1/yimittdOwo) koordynacji nowenn układu polskich radlolntnrń RC l IJGPK pr/y współpracy / IAIA /K I *AI< IITU-R

>    Uzgodniono nkcoptację zmlanlonego użytkowaniu punktów nadawczych.

>    Dokonano wymiany sprzętu radiolatarń I wprowadzono standard emisji zgodny / doku mantami ITU-R.

>    Opracowany został projekt techniczny systemu dla PAR i wystąpiono o stale zezwoleniu na częstotliwości pracy polskich radiolatarni DGPS, bowiem dotąd pracowały one w oparciu o zezwolenie czasowe.

>    Przeprowadzono zostały pomiary techniczne nadajników i widma emisji, w wyniku, klórych sprzęt obu stacji uzyskał homologację.

Zdecydowano, że sprawy koordynacji międzynarodowej systemu na forum IALA prowadzi Ui z.|d Morski w Gdyni.

Realizując międzynarodowe uzgodnienia w dziedzinie oznakowania nawlgncy|niMl" a w szczególności z IMO i IALA, w latach: 1995-1997 przeprowadzono prace zwią/anu / mm Im nizacją sieci radiolatarni namiarowych (RC) i wdrożeniem stacji referencyjnych systemu nule litarnego (DGPS). Działania w tej dziedzinie dotyczyły zarówno zmian organizacji, Inkull/m |l zasięgów, jak i techniki emisji. Lokalizacja oraz przydział częstotliwości pracy hyły pr/wlmln tem międzynarodowej koordynacji poprzez IALA, a po uzyskaniu odpowiedniej rokomnndni |l - z Zarządem Krajowym PAR w Warszawie. W wyniku powyższych uzgodnień uzyskano ak ceptację ITU-R w Genewie i czasową zgodę ZK PAR na uruchomienie emisji. W wyniku po wyższego, a także konsultacji z użytkownikami w 1996 roku podjęto następująco działania

>    zrezygnowano z pracy w łańcuchach, polegającej na kolejnej emisji różnych rudlolalatń na tej samej częstotliwości (2 łańcuchy do 1994 r.),

>■ przyjęto tryb pracy ciągłej z typem modulacji A1A, każdej radiolatarni przydzielono indy widualną częstotliwość (dotychczas 2 częstotliwości dla wszystkich radiolatarń),

>    ograniczono liczbę radiolatarń namiarowych RC z 7 do 5 oraz kalibracyjnych z 4 do 2 przy jednoczesnym zwiększeniu ich efektywności,

>    ustanowiono dwie stacje referencyjne DGPS w Dziwnowie i w Rozewiu.

Pod koniec lat 90-tych, w literaturze światowej, pojawiły się poglądy o konieczności słodowania tzw. monitorowania dalekiego systemu DGPS. Okazało się, że monitoring bliski (lokalny) nie spełnia w pełni oczekiwań użytkowników systemu. Zdarzały się sytuacje, w których system DGPS nie był dostępny w znacznej odległości od stacji referencyjnej (kilkadziesiąt kilometrów), a lokalny monitoring nie generował alarmu. Stąd zdecydowano się na wystawienie dodatku wych stacji monitorujących w rejonach o największym zagrożeniu żeglugi. W przypadku slucjl referencyjnej Rozewie uruchomiono stację monitorującą w porcie gdyńskim, natomiast dla stacji Dziwnów wystawiono stację monitorującą w Szczecinie.

W 2002 roku w wyniku porozumienia pomiędzy urzędami morskimi zdecydowano pr/n kazać infrastrukturę techniczną stacji referencyjnej Dziwnów do UM w Gdyni. W jej wyniku zrealizowano system, który sterowany jest przez jedną stację kontrolną w Gdyni.

251