5169915610

72

grupę (rys, 10), pomiary ze stacji V, VII i IX—w drugą (rys, 11) i pomiary ze stacyj XI, X, XIII i XII—w trzecią (rys, 12), otrzymamy rozkład temperatury i zasolenia na przekrojach A-B, C-D i E-F mapki orjcntacyjnej.

Jak widać na przekroju A-B woda chłodniejsza i zarazem bardziej słona zaleca przydenne strefy na południowo-wschodnim krańcu ławicy w okolicach st, III—VI, W rejonie stacji II temperatury na tych samych poziomach są znacznie wyższe w całym słupie wody i zmniejszają się w kierunkach do stacji I i III; taki rozkład temperatury mógłby świadczyć o obecności

w rynnie słupskiej cie

prądu z morza północnego. Przekrój

C-D potwierdza zrobiony już przedtem wniosek, że silniejsze parowanie nad ławicą, wpływa na zwiększenie zasolenia.

Zestawiając wyniki pomiarów zrobionych nad Ławicą Środkową przychodzimy do następujących wniosków:

1)    Konfiguracja dna oraz głębokości w rejonie Ławicy zupełnie nie odpowiadają danym map morskich, używanych w żegludze; Ławica w północnej części jest znacznie węższa, natomiast ku zachodowi wyciągnięta. Głębokości nad Ławicą, szczególnie nad północną jej częścią, są naogół większe, przy-czem występuje w wielu miejscach kamieniste podłoże ławicy.

2)    Słup wody nad ławicą różni się od otaczających wód wyższą temperaturą i większem zasoleniem, przedstawiając do pewnego stopnia odrębną strefę, rodzaj wyspy wodnej.