str303

Rys. 242. Schemat idealnej cyrkulacji termohalinowej

$

Cl

C

7T

C

S> Hydrologia ogólna - Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Zdzisław Mikulski - iLibrary Reader

ko w 4 parowania, wielkości opadów atmosferycznych, dopływu rzecznego i mieszania się jej wód z warstwami leżącymi głębiej.

Gdyby uwzględnić sam wpływ temperatury na gęstość wody morskiej, cyrkulację termohalinową można przedstawić według schematu na rysunku 242. Nierównomierne ogrzanie powierzchni oceanu przez energię słoneczną sprawia, że ciepłe, a więc lżejsze wody strefy przyrównikowej rozprzestrzeniają się po powierzchni oceanu światowego ku biegunom. Tu, po ochłodzeniu (wzrasta ich gęstość), opadają w głąb i powracają do strefy przyrównikowej jako wody głębinowe. Obraz len komplikuje m.in. zasolenie powierzchniowej warstwy wody morskiej. W przestrzennym rozkładzie zasolenia wód powierzchniowych oceanu zaznaczają się dwa maksima w rejonach podzwrotnikowych - zasolenie osiąga tu ok. 37%; (rys. 243); najniższe zasolenie, ok. 33%>, cechuje wody stref polarnych. Wzrost gęstości wody morskiej jest funkcją rosnącego zasolenia, jak i malejącej temperatury. Przy przeciętnym zasoleniu zmiana temperatury wody

O

rr.

a>

OJ

o

OJ

OJ

OJ

OJ

Rys. 243. Przeciętne wahania zasolenia, temperatury i gęstości powierzchniowych wód oceanu w zależności od szerokości geograficznej (wg Pickarda, 1970)

303

o

©

©

&

(J