Młody Elektronik/ To & Owo
Należy pamiętać, że wartość diody powinna być niewielka. Tylko tyle, co potrzeba do korekcji napięcia. Diody Zenera mają też rozbieżność w parametrach. Należy ją dobrać eksperymentalnie.
Dla wersji z tranzystorem
Dioda Zenera jest tu elementem stabilizacyjnym. Jej wartość musi być mniejsza, niż napięcie wejściowe i większa, niż napięcie wyjściowe. Zakładamy, że napięcie wyjściowe ma wynosić 15V, to napięcie wejściowe musi być co najmniej o 5V wyższe czyli ok.20V.
Niech wynosi 22V (prąd stały) - Wartość napięcia diody Zenera będzie wynosić ((22V - 15V) / 2) + 15V czyli 18V. Wartość prądu dla diody Zenera niech wynosi ok.10mA. Wartość rezystora R1 wyniesie wtedy (22V -18V) / 0,010A czyli 400Q. Wartość prądu bazy tranzystora T2, podobnie jak w wersji z układami scalonymi czyli 2mA. Wartość PR1 wyniesie 18V / 0.002A = 9k czyli można zastosować potencjometr 10k. Jeżeli rezygnujemy z potencjometru, korzystając tylko z właściwości diody Zenera, wartość rezystora R1 możemy zwiększyć tak, aby przez diodę Zenera płynął mniejszy prąd.
Należy pamiętać, że pierwsze dwa sposoby mają ograniczenia napięć i poboru prądu, ale są bardziej stabilne, natomiast trzeci sposób ma zaletę większej wartości napięć i pobieranego prądu. We wszystkich przypadkach, gdy wartość pobieranego prądu przekracza 300mA, należy stosować radiator odprowadzający ciepło. Bez niego elementy mogą ulec uszkodzeniu. W pierwszym przypadku wartość maksymalna napięcia wejściowego nie powinna przekraczać 40V. W drugim przypadku dla różnych wartości stabilizatorów wartość napięcia wejściowego jest różna i tak: od 7x05..7x12 = 25V, 7x15 = 30V, 7x18 = 33,7x20 = 35 i 7x24 = 38V. Dla tranzystorów wartość ta jest o wiele większa. Mamy tu na myśli wartość napięcia stałego.
W spisie elementów ich wartości dobrane zostały dla napięcia wyjściowego 15V.
Opracowano w redakcji NE e-mail: press-polska(a)pro. onet.pl
46