IMAG0730 (2)

ci rertv-

ftitotwnnte w nowych populacjach

j    iliine popłorąjące PCIT dotycią daicci skier ownnych do leczenia z powodu

aachowani* uburtonego, znsmiy wychowawcze wywodzące sic z teorii przywiązania i ucnnia społt*<‘*n*j©, tworzące teoretyczną podstawę PCIT, moją szerokie zastosowanie. 'IhapM używana była w leczeniu klinicznym problemów w zachowaniu, twiftanych 2 całą gamą rozpoznań, w tym w uszkodzeniach neurologicznych, zaburzeniach rozwojowych, chronicznych stanach chorobowych i w lęku przed separacją.

^ PCTTstosuje się tez w leczeniu rodzin stosujących przemoc, gdzie pacjentem jest często rodzic. Naznaczona przymusem relacja rodzic-dziecko, charakteryzująca rodziny dzieci zaburzonych, jest ważna w rozpoznaniu rodzin, w których dochodzi do fizycznego krzywdzenia dziecka. Ponadto, ponieważ takie rodziny zwykle nie doświadczają wielu pozytywnych interakcji, odnoszą, jak się wydaje, duże korzyści z treningu pozytywnych umiejętności wychowawczych, sprzyjających stworzeniu cieplej i miłej atmosfery rodzinnej (Urąuiza i McNeil, 1996). PCIT została przyjęta za standardową terapię w kilku ośrodkach pomocy krzywdzonym dzieciom, z pewnością więc potrzebne są dane empiryczne na temat skutków jej stosowania.

Skuteczność rzeczywista leczenia

Skuteczność rzeczywista PCIT powinna także być oceniona w prawdziwych klinikach, gdzie klinicyści przeważnie świadczą usługi bez dokładnej analizy i wsparcia, jakie dostają studenci na studiach podyplomowych ze strony swoich opiekunów. Przy rozpowszechnianiu POT poza terenem uniwersytetów należy uważać, by nie utracić ehnentów krytycznych terapii (np. kodowanie interakcji rodzic-dziecko w celu wska-