Image5

Poniższa tabela przedstawia kanę w japońskiej kolejności „alfabetycznej” (według której na ogól ułożone są słowniki japońskie), czytaną w kolumnach od lewej cło prawej. 1 — hiragana, 2 - katakana, 3 -zapis rómaji, zastosowany w niniejszej publikacji; puste pola oznaczają że dana sylaba me występuje.

Hiragana	b	A'	$	fc		fi	*	ę>	4	fr>	A/
Katakana	7	4	i-	9	■r		-r	7	■f	V	>
Rómaji	a	ka	sa	ta	na	ha	ma	ra	ya	wa	n
Hiragana	1/'		L	b	łc	l>	H	•9		fo
Katakana	4	*	V"			t	X	y		4
Rómaji	i	ki	shi	chi	ni	hi	mi	ri		wi
Hiragana	0	<	i-	o			ts	5	4
Katakana	9	9	7	7	y	7		)V	a-
Rómaji	u	ku	su	tsu	nu	fu	mu	ru	yu
Hiragana	X.	et	■tir	X		✓V.	b	tl		&
Katakana	DL	X	±	rf			y	U		o.
Rómaji	e	ke	se	te	ne	he	me	re		we
Hiragana		sil	*	t	(D	łł	b		ct	Sr
Katakana	4	L2	y	b	y	4	3r	p	3	7
Rómaji	0	ko	so	to	no	ho	mo	ro		wo

Znaki specjalne

• małe o - jego rolę można określić jako podwojenie spółgłoski, którą poprzedza (choć

„podwojenie” nie jest terminem precyzyjnym - spółgłoskę po małym o wymawiamy raczej jako „spółgłoskę długą”, a nie dwie spółgłoski)

udźwięcznienie 'M1? dakuon

Sylaby z rzędów 7)' ka, $ sa, tc ta oraz li ha mogą ulec udźwięcznieniu, co zapisuje się za pomocą specjalnego znaku , tzw. Mfodakuten.

jy* ka —	ifiga
L shi —
o tsu —	<5zu
t> hi~	tfbi itd.
ubezdźwięcznienie	tj' handakuon
Rząd fi {ha)	w kanie może

ubezdźwięcznieniu - zamianie h na p, co zapisuje się za pomocą , tzw. handakuten:

li ha — li pa U' hi — pi fu — & pu ^ he — ^ pe li ho - l£ po

- II -