image68 (8)

Czas trwania ćwiczeń grupy mięśni wykonujących określone ruchy wynosi około 2 minuty, można go jednak zwiększać w zależności od przyrostu siły i wytrzymałości mięśni, nie przekraczając jednak 5 minut. Chory ćwiczy zwykle raz dziennie.

Ćwiczenia czynne w podwieszeniu osiowym należy prowadzić w myśl następujących zasad:

—    pozycja wyjściowa musi być tak dobrana, aby ruchy ćwiczonej kończyny odbywały się w płaszczyźnie poziomej (z 'vyjątkiem ruchów rotacyjnych),

—    podwieszki zakłada się tak, aby ćwiczona kończyna była w pełni odciążona,

—    punkt zaczepienia linek połączonych z podwieszkami znajduje się prostopadle nad stawem, w którym odbywa się ruch.

Ćwiczenia czynne w odciążeniu dogodnie jest wykonywać w urządzeniu składającym się z trzech ścian bocznych i ściany sufitowej wykonanych z grubej siatki stalowej. Do siatki przymocowuje się haki służące do zaczepienia linek połączonych z podwieszkami. Wewnątrz tego urządzenia znajduje się stół lub krzesło do ćwiczeń. Urządzenie to pod nazwą Uniwersalny Gabinet Usprawniania Leczniczego (UGUL) wraz 2 pełnym wyposażeniem produkuje Wojewódzka Spółdzielnia Inwalidów „Odnowa” w Opolu.

W podwieszeniu pozaosiowym punkt zaczepienia linek połączonych z podwieszkami znajduje się poza osią ruchu, co daje pełne odciążenie ćwiczonej kończyny, lecz bez jej zrównoważenia. Ruch odbywa się wówczas jakby po wycinku koła, mając moment wznoszenia (utrudnienie) oraz opadania (wspomaganie). Dla uzyskania zwiększenia lub zmniejszenia tych momentów należy punkt zawieszenia przesuwać dogłowowo, odgłowowo lub dobocznie w stosunku do osi ruchu. W celu uzyskania utrudnienia ruchu punkt zawieszenia należy przesunąć w kierunku przeciwnym do wykonywanego ruchu. W celu wspomagania ruchu punkt zawieszenia należy p-zesunąć w kierunku wykonywanego ruchu.

Pozycje wyjściowe i miejsca zakładania podwieszek są takie same jak przy ćwiczeniach w podwieszeniu osiowym.

Podobny efekt jak przy ćwiczeniach w podwieszeniu pozaosiowym uzyskujemy przy zmianie kąta nachylenia podłoża. Ruch po płaszczyźnie w górę jest utrudniony (ćwiczenie z oporem), a w czasie powrotu do pozycji wyjściowej następuje wspomaganie ruchu.

Zmniejszenie tarcia o podłoże

Zmniejszenie tarcia o podłoże uzyskuje s.ę przez wytalkowanie gładkiej powierzchni, po której odbywa się ruch, podłożenie pod ćwiczoną kończynę sukna lub krążków z waty albo przez przymocowanie wrotek do ćwiczonej kończyny.

Przy wszystkich tych sposobach pozycje wyjściowe są takie same jak przy podwieszeniu osiowym, z tym że ruch odbywa się po gładkiej powierzchni podłożonej pod ćwiczoną kończynę.

Zanurzenie chorego w wodzie

Zanurzenie chorego w wodzie stwarza najlepsze warunki dla pracy słabych mięśni. Środowisko wodne powoduje nie tylko odciążenie i rozluźnienie mięśni, lecz również umożliwia wykorzystanie siły unoszącej ciało (dynamiczna siła parcia) dla wspomagania ruchów.

Ćwiczenia mięśni rąk i stóp jest dogodnie wykonywać w naczyniu z ciepłą wodą.

73