26 tamże, s. 8.
27 cytuję za' Opowieści domowe, zebrała J. Papuzińska, Warszawa 1979, s. 49.
28 tamże, s. 28.
29 tamże, s. 63.
30 tamże, s. 63.
31 zob. J. Ługowska, Od wiersza dla dzieci do liryki dziecięcej, „Poezja” 1979, nr 6.
32 J. Papuzińska, Agnieszka opowiada bajkę, Warszawa 1'978.
33 Cz. Janczarski, Najpiękniejsze bajki, Warszawa 1980, s. 3 nlb.
34 tamże, s. 4 nlb.
35 tamże, s. 11 nlb.
Szczególne miejsce wśród utworów adresowanych do najmłodszych odbiorców zajmuje baśń wierszowana. Obecność tekstów tego gatunku w literaturze dziecięcej nie dziwi, skoro, jak twierdził J. Cieślikowski „Teksty rymowane, do wiersza, były najbardziej naturalne dziecku, a i mówić do dziecka — aby je pouczyć, zabawić i wzruszyć — wierszem wydawało się najbardziej właściwe” b
Baśń przekazana za pomocą mowy wiązanej byłaby zatem swego rodzaju kontynuacją bajeczki — najbardziej uniwersalnego gatunku w literaturze dla najmłodszych. Związki te wydają się szczególnie oczywiste w przypadku przeznaczonych dla dzieci przedszkolnych wierszowanych opracowań tradycyjnych wątków baśniowych, charakteryzujących się znaczną zwartością kompozycyjną, a także uproszczeniem fabuły i języka. Odnajdziemy je min. w interesującym tomie baśni Cz. Janczarskiego O czym szumiały czereśnie 2. Autor zawarł w nim pięć bardzo popularnych w folklorze i w literaturze dziecięcej wątków, którym nadał formę stroficzną i regularne metrum sześcio- lub ośmiozgłoskowe. Są to: Kopciuszek, O królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach, O czym szumiały czereśnie (utwór wzorowany na schemacie konstrukcyjnym baśni o żywej wodzie), Srebrnogrzywek (wątek „szklanej góry”), wreszcie — Wędrowały dwa Michały (kontaminacja znanych i popularnych motywów bajkowych, m.in. Jaś i Małgosia, królewna pilnowana w wieży przez smoka, trudne zadania). Opraco-
41