img042 (17)

Hllpra

prawo Gossena (prawo tzw. ekwimarginalizmu) i Konsument osiąga stan równowagi (maksymalnej satysfakcji w ramach dochodu, którym dysponuje), gdy w pełni wydatkując swój dochód, uzyskuje z każdego dobra jednakową użyteczność krańcową w przeliczeniu na jedną jednostkę pieniężną

(5.4)

MU_x (X) _ MU_y(Y) Px ~ Py

System preferencji konsumenta - zbiór założeń będących podstawą wyborów konsumenta dokonywanych w odniesieniu do przedmiotów jego konsumpcji. Twierdzenia dotyczące preferencji konsumenta

I.    Preferencje są spójne (kompletne) - w odniesieniu do każdej pary koszyków A i B konsument może dokonać każdego z następujących trzech porównań:

1.    A jest preferowane względem B (A_pB);

2.    B jest preferowane względem A (B_PA);

3.    A jes t obojętne względem B (A;B).

Uporządkowanie koszyków dokonane przez konsumenta według powyższych porównań określamy mianem uporządkowania preferencji.

II.    Preferencje są zwrotne - jeżeli konsument ma do wyboru dwa identyczne pod każdym względem koszyki, czyli A = B, to jest mu obojętne, który z nich wybierze. Oznacza to, że jeśli A i B są takie same, to konsument oceni je tak samo.

III.    Preferencje są przechodnie

1.    Jeżeli konsument preferuje A względem B oraz B względem C, to konsument preferuje A względem C

A_pB i B_pC=y>A_pC    (5.5)

2.    Jeśli konsumentowi jest obojętne A czy B oraz B czy C, to konsumentowi jest obojętne A czy C

A_tB i B,C=> A,C    (5.6)

IV.    Preferencje są ciągłe

Jeżeli koszyk A jest preferowany względem B, a koszyk C jest dostatecznie blisko koszyka B (B jest granicą C), to również A jest preferowany względem C

(5.7)

A_pB i C—}B=$ApC

V. PreferenĆje charakteryzuje nienasycenie

Konsument ma dwa koszyki, A i B, takie że X w A równa się X w B, ale Y w A jest większe od Y w B. W takiej sytuacji konsument zawsze preferuje A względem B. Podobnie, jeżeli Y w A równa się Y w B, ale X w A jest większe niż X w B, to konsument preferuje A względem B.

Krzywa obojętności - graficzne przedstawienie gustów konsumenta. Pokazuje wszystkie kombinacje dwóch dóbr dające konsumentowi takie samo zadowolenie, czyli będące dla konsumenta obojętne. Dana krzywa obojętności charakteryzuje się stałym poziomem zadowolenia.

Marginalna stopa substytucji (MRS) - dobra X względem dobra Y wyraża ilość dobra Y, z której konsument jest skłonny zrezygnować, aby zwiększyć konsumpcję dobra X o jednostkę bez zmiany poziomu zadowolenia z konsumpcji

MRS_xy =

A Qy

AQx

(5.8)

Prawo malejącej MRS - w miarę zwiększania konsumpcji dobra X konsument jest skłonny rezygnować z coraz mniejszej ilości dobra Y, aby utrzymać ten sam poziom zadowolenia.

Linia budżetowa (ścieżka cen) (budget linę) wskazuje graficznie maksymalne kombinacje ilościowe dwu dóbr, które może nabyć konsument przy danym dochodzie i danych cenach.    Q

Równanie linii budżetowej

l-

■■P_x-Q_x+Py-Qy

(5.9)

gdzie:

/

^rx

Qx.

^rY

Qy

-    dochód konsumenta

-    ceny dóbr X i Y

-    ilości obu dóbr

Nachylenie linii budżetowej = —

r"    ^p'

^ Równowaga konsumenta (optimum) (consumer equilibrium) oznacza, że konsument wybrał taki koszyk zakupów, który daje mu maksymalne zadowolenie przy danym ograniczeniu dochodów i danych cenach. Znajduje się w punkcie styczności linii budżetowej z najwyżej położoną dostępną krzywą obojętności: |

MRSv

(5.10)

Cenowa krzywa konsumpcji PCC - krzywa łącząca kolejne punkty równowagi konsumenta, tworzące się wraz ze zmianą ceny jednego z analizowanych dóbr.

L

Przebieg PCC pozwala na określenie zależności między analizowanymi dobrami, tzn. czy są one względem siebie dobrami komplementarnymi czy substytucyjnymi.