img156 (15)

Hz

dBHL

Rys. 3. Niedosłuch przewodzeniowy (x - przewodzenie kostne, o - przewodzenie powietrzne).

CZĘŚĆ PRAKTYCZNA ĆWICZENIA

I. Badanie czucia

1.1.    Czucie powierzchowne:

1.    wacikiem dotykamy obu przedramion w miejscach symetrycznych,

2.    osoba badana ma określić, czy czuje dotyk i jego ewentualną lokalizację.

1.2.    Czucie temperatury:

1.    do dwóch probówek nalewamy wodę o temperaturze 28 ° C i 36 ° C,

2.    temperaturę wody sprawdzamy za pomocą termometru,

3.    przystawiamy kolejno obie probówki do symetrycznych części przedramion,

4.    opisujemy odczucia osoby badanej.

1.3.    Czucie wibracji:

1.    wprawiamy w drgania stroik,

2.    drgający stroik przystawiamy do wyrostka łokciowego osoby badanej i mierzymy czas odczuwania wibracji za pomocą stopera,

3.    ponownie wprawiony w drgania stroik przystawiamy do wyrostka łokciowego osoby badającej i mierzymy czas odczuwania wibracji,

4.    przez porównanie obu wyników określamy prawidłowość odczuwania wibracji przez osobę badaną (zakłada się, że osoba badająca jest zdrowa).

1.4. Stereognozja:

1.    osoba badana zamyka oczy, po czym poleca się jej rozpoznać przedmiot, który osoba badająca podaje jej do ręki,

2.    do badania używamy monety 5-złotowej lub innego przedmiotu codziennego użytku,

3.    osoba badana opisuje kształt i temperaturę, a także materiał z którego wykonano przedmiot.

II. Badanie smaku:

1.    do badania używamy gotowych roztworów chlorku sodu, chininy, kwasu cytrynowego i sacharozy,

2.    za pomocą wacika nanosimy roztwory odpowiednich substancji smakowych na poszczególne części języka,

3.    po każdej próbie osoba badana musi dokładnie wypłukać usta wodą

4.    należy opisać, które obszary na języku związane są z czuciem poszczególnych smaków.

III. Badanie słuchu

111.1.    Akumetryczne:

1.    osoba badana staje bokiem w odległości 6 metrów od osoby badającej,

2.    badany zagłusza ucho niebadane poprzez rytmiczne uciskanie palcem skrawka usznego,

3.    badający szepcze 3—4 wyrazy zawierające głoski o wysokich częstotliwościach, a następnie wyrazy zawierające głoski o niskich częstotliwościach,

4.    badany powtarza każdy wyraz wypowiedziany przez badającego,

5.    należy określić odległość, z której badany powtarza prawidłowo wszystkie wyrazy,

6.    badanie przeprowadzamy się dla obu uszu.

111.2.    Badanie stroikami:

1.    wprawiamy w drgania stroik uderzając go o twardą powierzchnię i przystawiamy go na czubku głowy badanego,

2.    zadaniem badanego jest określić, gdzie słyszy dźwięk („ w głowie”, w lewym lub prawym uchu),

3.    badany zatyka sobie palcem ucho prawe,

4.    ponownie wprawiamy w drgania stroik i przystawiamy go na czubku głowy badanego, który ponownie określa, gdzie słyszy dźwięk,

15