img218 (6)

218

P *    (131)

ęizie: L - odległość punktu poligonowego od miejsca przenoszenia kierun-. ko,

6 - wartość błędu przeniesienia kierunku, ę - zamiennik aa miarę łukową.

'.7eć.l u £ [ICD przesunięcie poprze ozne przedstawia się następująco;

£ *	1'	V	1'	V	1'
L km	1	2	3	, 4	5
P m	c,s?	0,57	0,8?	1,16	1,46

Z powyższego zestawienia cynika, że przy długich chodnikach kopalni wpływ błędu przesunięcia kierunku może wywołać bardzo poważne, skutki. Należy zatem unikać możliwości popełnienia stosunkowo dużego błędu przez dokładne pomiary elementów geometrycznych kształtu 3ieci nawiązania.

0.1.1. Osnowy powierzchniowe dis orientacji kopalń

Osnową geodezyjną dla orientacji kopalń jest sieć triangulacyjna lub -rzadziej - sieć poligonlzacji precyzyjnej. V pr?ypadku jej istnienia należy skontrolować pomiarami stałość jej punktów oraz ocenić, czy dokładność określenia ich położenia odpowiada aktualnym wymogom orientacji.

Te awa istotne postulaty decydują, czy wykorzysta się istniejąoą osnowę powierzchniową, czy należy wykonać nową, której założenia projektowe odpowiadałyby tym warunkom. Podkreśla się przy tym, że na terenaoh zasięgu wpływów eksploatacji górniczej punkty osnowy ulegają przesunięciom, których wielkość wzrasta z jej rozwojem-. Utrudnia to wybranie miejsc gwarantujących stałość ich położenia, a czasem takich rejonów szukać trzeba w znacznej odległości od granic kopalni.

Przy osnowach o’mniej lub więcej skomplikowanych kształtaoh wymaga się, by przynaglaniej dwa jej punkty były zlokalizowane w pobliża miejsca orientacji, to znaczy w pobliżu szybu lub szybów. Brak takich punktów można uzupełnić przez zagęszczenie osnowy, wyznaczając je wcięciami wielokrotnymi. y wielu przypadkach zakłada się też sieć lokalnego znaczenia dla orientowania jednej kopalni lub sąsiadujących ze sobą dwóch lub więcej kopalń. Z uwagi na zabudowę szybu nie zawsze jest możliwe zlokalizowanie punktów triangulacyjnych w jego pobliżu. Zakłada się wtedy dodatkowo po dwa punkty poligonowe cpsrte na tej osnowie i wyznacza ich współrzędne.

Rysunek 233 przedstawia najprostszą osnowę złożoną z punktów triangulacyjnych A i B, z których przez pomiar kątów 'wyznaczono równocześnie nowe punkty C i L, & z nich krótkie ciągi poligonowe (punkty I i II) do szybów -Ie.n i Piotr. Obliczenie takiej sieci wykonuje się według zasad najmniejszych kwadratów [31], co umożliwia jednoznaczne określenie położę-