img224

gdyż zmniejsza to ilość czasu przeznaczonego na ruch. Pomoce dydaktyczne, jak np. kolorowe szarfy, ułatwiają podział na zespoły, woreczki służą do przenoszenia ich czy wyznaczania pola zabawy.

Do zabawy ruchowej potrzeba dużo miejsca dla uzyskania pełnego, swobodnego ruchu. Jeśli przedszkole dysponuje salą do ćwiczeń gimnastycznych, to korzystanie z niej pozwoli na osiągnięcie pełnego ruchu. Najlepszym miejscem do przeprowadzenia zabawy ruchowej jest teren na wolnym powietrzu. Przygotowując go należy pamiętać o bezpieczeństwie, a jeśli znajduje się on przy przedszkolu — o odpowiednich urządzeniach. Teren poza przedszkolem powinien być uprzednio sprawdzony przez nauczycielkę. Nie możemy zapomnieć również o ograniczeniu i wyznaczeniu miejsca na zabawy ruchowe, by uchronić dzieci przed nadmiernym wysiłkiem.

Elementem dyscyplinującym dzieci są stosowane przez nauczycielkę sygnały, nie tylko dźwiękowe, ale i ruchowe. Przy ustalonych z dziećmi znaczeniach tych sygnałów można doprowadzić do tego, że na określony sygnał automatycznie tworzą one np. koło, kwadrat, szereg, dwuszereg. Umiejętność ustawienia się na sygnał jest czynnikiem mobilizującym dzieci oraz usprawniającym organizację zabawy i utrzymanie właściwego tempa.

Obowiązujący element przy zakończeniu zabawy to uporządkowanie pomocy, złożenie ich, posegregowanie oraz umieszczenie w ustalonym miejscu. Ma to duże znaczenie we wdrażaniu dzieci do ładu i porządku.

Zabawy ruchowe prowadzimy codziennie, systematycznie. Dążymy do przyswajania dzieciom takiego repertuaru zabaw, który by wyzwalał w nich własną aktywność.

Oprócz zabaw organizowanych przez nauczycielkę, dzieci samorzutnie podejmują zabawy ruchowe. Są to wyćwiczone już zabawy, które dzieci przyswoiły sobie na tyle, że mogą się bawić bez udziału nauczycielki.

Innym rodzajem zabaw ruchowych są zabawy wymyślone przez same dzieci. Bodźcem wyzwalającym ten typ zabaw ruchowych są urządzenia terenowe, jak kładka z podporami, pnie drzew, kłody, tarcze do celowania, obręcze, skakanki, lejce — i inne.

Nauczycielka winna obserwować ich przebieg, gdyż w tego typu zabawach ruchowych dzieci nie mogą być pozbawione opieki i pomocy. Opieka nauczycielki będzie się przejawiać w zachęcaniu dzieci do ich podejmowania, czasem włączeniu się do zabawy, by w sposób nie narzucający się skorygować jej przebieg, przypomnieć prawidła, względnie wprowadzić jakieś urozmaicenie.

Nauczycielka będzie także starała się włączać do zabawy dzieci nieśmiałe, mało sprawne ruchowo.

Ważnym zadaniem nauczycielki jest również dostarczanie dzieciom pomocy i przyborów oraz zapewnienie spokojnego miejsca zabawy, takiego, które umożliwiłoby jej ich obserwowanie.

28