img278 (3)

272 Sieci rekurencyjr

rować wzorce (polecam “ortogonalnie”, ale wypróbuj też pozostałe możliwości), a potem musisz tylko podać, ile łącznie wzorców sobie życzysz -i uoilla: wzorce same się pojawią na ekranie!

Możesz to zrobić zaraz na początku (rys. 11.29), albo możesz spróbować układu kombinowanego - najpierw Ty podasz jeden albo nawet kilka wzorców, a potem dopiero oddasz sterowanie maszynie (rys. 11.30,11.31,11.32). W dwóch pierwszych przypadkach (to znaczy gdy każesz generować wzorce od samego początku automatycznie, albo zdecydujesz się zadać jeden znak z klawiatury) program zbuduje zestawy wzorców całkowicie ortogonalne, co bardzo ułatwi działanie pamięci. Będą one prostsze i bardziej regularne w przypadku w pełni automatycznej generacji wzorców, niż w przypadku zainicjowania procesu generacji ręcznie podanym znakiem, bo w tym drugim przypadku trzeba wszystko sprytnie i wytwornie dopasować pozostałe wzorce tak, żeby były ortogonalne także w stosunku do wzorca zadanego przez Ciebie (por. rys. 11.30 i 11.31). W trzecim przypadku (gdy narzucisz więcej niż jeden arbitralnie wybrany wzorzec) pełnej ortogonal-ności osiągnąć się nie da (bo te narzucone wzorce już same z siebie ortogonalne nie są), ale automatycznie “dobudowane” wzorce będą względem siebie całkowicie ortogonalne, a w stosunku do podanych przez Ciebie wzorców będą wykazywały minimalne osiągalne (chociaż różne od zera) wartości iloczynu skalarnego. Lepiej się nie da!

Rys. 11.29. Zestaw ortogonalnych wzorców wygenerowany od początku wyłącznie automatycznie

9    10 11    12 13 14    15    16

Rys. 11.30. Automatycznie generowany zestaw ortogonalnych wzorców (zapoczątkowany znakiem X)