IMGP3515

. wzrasta popyt nu dobra, przedsiębiorstwa zwiększając podaż, dóbr zwiększają też zatrudnienie. Jednak me zawsze >nąivlą idiHmudmch tud/i do praes na stanowiska, na które szukają pracowników Jeśli będą zmuszeni jo zwiększenia zatrudnienia a natrafią na zwtą/ki zawodowe* to często będą one walczyły o podwyżki płacowe W spowiedzi na wzmat kosztów plac, producenci podw>7szają równic/ ceny swoich wyrohów. W miarę, gdy wałątc bearebooe presja na wiiest płac nasila się, a co aa tym ulzie dalej rosną ceny Wzrastającemu ,ilndnicM« to w «rr\v\ w\/sza stopa inflacji Sytuacja (dantłia ma miejsce, gdy popyt na produkcje spada

Philips konstruował krzywą o nachyleniu ujemnym. / której wynika i/ można zmniejszyć inflację, ale jodynie kosztem wzrostu bezrobocia i odwrotnie krzywa ta wskazuje. iż cele takie jak zmniejszenie inflacji i oęramc/cmo bezrobocia są dla siebie przeciwstawne W realnym świcie ntoZna osiągną albo to. albo to Jedno kosztem drugiego. Jeśli państwo stara się ograniczyć bezrobocie, wówczas musi zmniejszyć wydatki t zwiększyć skłonność do inwestowania Takie d/iatania jednak sprzyjają nakręcaniu inflacji. Chcąc zaś ograniczyć inflację, państwo zwiększa dyscyplinę wydatków budżetowych. zaś UC .. a za mm banki komercyjne zaczynają prowadzić restrykcyjną politykę pieniężną To z kolei prowadzi do roccsji gospodarczej i wzrostu bezrobocia koniunkturalnego.

Mono taryfo krytykowali krzywą Philipsa a tym samym zakwestionowali keyusowską zasadę wytnionnosci pomiędzy stopą inflacji i stopą bezrobocia. I waZali. iż takie zjaw isko może mieć miejsce jedynie w krótkim okresie W długim /as okresie mc występuje jednak żaden bezpośredni związek pomiędzy wielkością bezrobocia « stopą inflacji.

Badania związku bezrobocia z inflacją nie dały jednak jednoznacznej odpowiedzi na poparcie lub odrzucenie teorii Philipsa. Np. w lalach óO-tych można było zauważyć współzależność pomiędzy bezrobociem a cenami i

placami, /as w latach 70-tych nie miało to już miejsca. Wysokiej Inflacji towarzyszyło wysokie bezrobocie w krajach kapitalistycznych

24 Warunki ulr/vmam* równowagi w spodarce w krótkim i długim okicsic

flBJHH gospodarcza celo, ttąiważniejsze instrumenty (w ujęciu nęoUbfulnym i teynesowskimf

26. Usatn* gospodarcze i kryteria ich oceny.

HHHHHHHHHBHHHHHHHlBHBHBHHHRi

28    gospodarki centralnie planowanej.

Centralne planowanie to model gospodarki zakładający ustalanie cen płac oraz charakteru produkcji na poziomie centralnego planu.

U modelu takun pr/edsicbiorstwa nie są samodzielnymi podmiotami. Popyt na rynku zapewnia dodruk pieniądza. przed hiperinflacja "chronią" centralne ustalone ceny Powoduje to że zamiast hipcrinflacjt są kolejki J5 skłonach wynikające z nierównowagi na rynku. Teoretycznie podmioty mogą sprzedać dowolną ilość produktów w dowolnej jakości ora/ cenie. Jednak ich możliwości produkcji ogranicza niska wydajność pracy oraz: niemożność zaopatrzenia, ponieważ nierównowaga dotyczy wszystkich rynków również zaopatrzenia.

W takim modelu część podmiotów zawsze uzyska rentowność. Inne podmioty będą jednak zawrsze nierentowne panie* a/ nie dbają o kaszty produkcji, co jest stałym elementem tego typu gospodarki. W takiej sytuacji patekgy rentowne będą finansować nierentowne. Istnienie takiego modelu na pewnym niskim poziomie wydajności jest możliwe, ale pod warunkiem ż.c nic nie ma w nim sektora pry watnego.

Caohy gospodarki centralnie planowanej.

17