Untitled Scanned 37

- 74 -

sekwencji, w tablicy przejść pojawiłyby eię dodatkowe nie wypełnione pola. Bależałoby wtedy uzupełnić przebieg czasowy lub też zapełnić pola bezpośrednio no podstawie analizy działania układu.

Zadaniem drugiego etapu syntezy jeBt zmniejszenie pierwotnie przyjętej liczby stanów wewnętrznych, czyli poszukiwanie automatu równoważnego lub zgodnego o możliwie małej liczbie stanów wewnętrznych. Z reguły realizacja automatu o mniej-szej liczbie stanów wewnętrznych wymaga użycia mniejszej liczby elementów. Minimalizację liczby stanów wewnętrznych rozpoczyna się od poszukiwania par lub grup stanów, której

-    mają identyczne stany wyjść,

-    są stabilne przy tym samym stanie wejść,

-    charakteryzują się jednakowymi reakcjami na pozostałe etany wejść.

Stany takie powstają w tablicy pierwotnej na 3kutek przypisania tym samym fazom pracy układu różnych stanów wewnętrznych. Zastąpienie jednym stanem pary lub grupy stanów, posiadających powyższe właściwości prowadzi do uzyskania automatu równoważnego z automatem wyjściowym, następnie poszukiwane są pary tzw. stanów zgodnych, to znaczy stanów, w których układ reaguje w sposób niesprzeczny na poszczególne stany wejść. Reakcje układu (przejścia do stanu Q^t+1) na dany etan wejść w dwóch stanach zgodnych mogą być

Tgf i "a", "a" i "a", Tgr i    "a" i    i

gdzie: Tgf' - numer stanu Q^t+1 jeżeli Q^t+1 o Q*, "a” - numer stanu Q^t+1 jeżeli Q'⁺¹ 4 Q*,    - nieokreślony numer stanu

Q^t+1 •

Wygodną postacią zapisu informacji o występujących w tablicy pierwotnej stanach zgodnych, ułatwiającą wybór nowego zestawu stanów wewnętrznych, jest tzw. wykres skracania. Wierzchołkami tego wykresu (rys.3.18c) są stany wewnętrzne wyszczególnione w tablicy pierwotnej. Pary wierzchołków oznaczających stany wewnętrzne zgodne i o jednakowych lub niesprzecz-nych Btanach wyjść łączy się liniami ciągłymi. Kiesprzecznyrai nazywają się takie dwa stany wyjść, w których odpowiadające" sobie i określone w obu stanach pozycje, są jednakowe, np. 0-1

I 011_# -01 i 1-1. Stany wewnętrzne zgodne, którym odpowiadają sprzeczne stany wyjść łączy się liniami przerywanymi.

Grupy stanów wzajemnie zgodnych można traktować jako jeden stan wewnętrzny. Jeżeli w skład takich grup.wchodzą wyłącznie stany ó"iych samych lub niesprzecznych stanach wyjść, to uzyskany układ będzie układem Mooreja. Jeżeli chociaż jeden nowy stan wewnętrzny utworzony zostanie ze stanów wewnętrznych o sprzecznych stanach wyjść, to uzyskany układ będzie układem Mealy*ego. Ustalenia nowego zestawu stanów wewnętrznych należy dokonać tak, żeby każdy ze stanów tablicy pierwotnej należał do jednej grupy stanów tworzącej nowy stan.

Zwykle istnieje kilka możliwości połączeń stanów. Np. w projektowanym układzie, ze względu na minimalną liczbę stanów wewnętrznych, korzystne są dwa warianty układu Moore*ar

-    wariant 1 wykorzystuje połączenia stanów: (1,2), (0,3). (4,5),

-    wariant 2: (0,1,2), (3), (4,5)

oraz jeden wariant układu Mealy*ego, wykorzystujący połączenia (0,1,2), (3.4,5).

VYA.v

fojjef o

1

c)

©	^11	ę>	©
i	£	£	©

Qfr1 1) JO

*1*2

01

0	0	0	9
0	0	1	1

Rys.3.19. Rysunek do przykładu 1: a) tablica przejść i wyjść układu Moore*a; b) tablica przejść układu Mealy*ego; c) tablica wyjść układu Mealy*ego; d) wykres przejść układu Moore»a

Tablicę przejść i wyjść dla drugiego wariantu układu Moore*a z wprowadzoną nową numeracją stanów wewnętrznych pokazano na