IMG
04 (15)

Cykl cieplny spawania (rys. 3.4) charakteryzują następujące wielkości:

-    duża szybkość nagrzewania,

-    szybkość chłodzenia zależna od warunków spawania, a przede wszystkim od mocy liniowej łuku oraz temperatury początkowej elementu T_a,

-    osiągnięta temperatura maksymalna T_m, która może być bardzo wysoka i utrzymana przez krótki czas,

-    czas przebywania materiału w określonych zakresach temperatur (na przykład w zakresie powyżej Ac₃ dla stali).

Rys. 3.4. Charakterystyczne parametry cyklu cieplnego spawania jednym ściegiem; T₀ - temperatura początkowa elementu, T_m - temperatura maksymalna cyklu cieplnego, T' - temperatura krytyczna (np. przemiany fazowej Ac₃),    - czas nagrzewania do temperatury maksymalnej, t₂ - czas chłodzenia

od temperatury maksymalnej do temperatury przemiany fazowej, np. Ar₃, r₃ - czas przebywania powyżej temperatury przemian fazowych, t_m - czas chłodzenia w zakresie temperatur 800-500°C

Kształt cykli cieplnych spawania jest zależny od:

-    metody spawania (rodzaj i charakterystyka źródła ciepła),

-    parametrów spawania,

-    temperatury początkowej elementów spawanych,

-    pojemności cieplnej i przewodnictwa cieplnego materiału,

-    masy, grubości i kształtu elementów spawanych oraz usytuowania tych elementów względem siebie,

-    miejsca złącza, w którym analizujemy cykl cieplny.

W większości łukowych metod spawania szybkość nagrzewania mieści się w granicach 50^400 K/s, natomiast przy spawaniu wiązką elektronów lub strumieniem laserowym szybkość nagrzewania przekracza 1000 K/s.

114