IMG32

11.7. a - - - e •

1 1.8. -be —

11.9.    -c ..

11.10.    - de.

11.11.    -b-d.-

11.12.    .-c--f

U olbrzymiej większości pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową stwierdza się obecność w komórkach białaczkowych chromosomu Philadel-phia. Jest to zmieniony chromosom 22., powstały w wyniku wzajemnej wymiany fragmentu z chromosomem 9. W wyniku translokacji dochodzi do styku przeniesionego z chromosomu 9. genu Ab/ z obecnym na chromosomie 22. genem Brc (ryc. 11.2). Na bazie hybrydowego genu Brc-Abl wytwarzane jest białko o masie cząsteczkowej 210 kDa. mające aktywność kinazy. Substratem tego enzymu są białka komórkowe regulujące wzrost i różnicowanie komórek hemopoetycznych. Fosforylacja tych białek zaburza normalne procesy proliferacji i apoptozy, przez co dochodzi

chromosom 9

chromosom 22

gen Ser

miejsce złamania chromosom u

Q

Bcr-Abl

chromosom

Phlladelphia

Ryc. łl.2. Powstanie chromosomu Philadelphia

do wydłużenia życia komórek białaczkowych i ich akumulacji w organizmie. Z czasem, po kilku latach, na skutek dodatkowych zmian w komórkach białaczkowych. nabywają one właściwości szybkiego nie kontrolowanego wzrostu. Ujawnia się to klinicznie w postaci fazy akceleracji, prowadzącej szybko do śmierci pacjenta.

11.13.    -- d--

11.14.

11.15.    ---de-

11.16.    - -e

Interferon (IFN) został odkryty w drugiej połowie lat pięćdziesiątych, w badaniach nad odpornością przeciwwirusową. W latach sześćdziesiątych okazało się. że ma on również właściwości antyproliferacyjne i zdolność aktywacji komórek układu odpornościowego. Nieco później (na początku lat siedemdziesiątych) stwierdzono, że IFN to w rzeczywistości grupa podobnie działających związków - wyróżniono typ I interferonów, o działaniu przede wszystkim przeciwwirusowym (IFN-a i IFN-/J), i typ II - interferon działający immunomodulująco (IFN-y). W latach siedemdziesiątych, częściowo oczyszczony interferon, uzyskany ze stymulowanych hodowli leukocytów. został w Szwecji zastosowany w próbach leczenia mięsaka kości.

W roku 1981 uzyskano IFN-a w formie rekombinowanej (IFN-«2a): od tego czasu datują się zakrojone na szeroką skalę badania nad możliwością zastosowania tej cytokiny w klinice. Szczególnie obiecująco wypadły próby podawania IFN-a pacjentom chorującym na białaczkę włochatokomórkową - zaowocowały one w 1986 roku zatwierdzeniem przez FDA w Stanach Zjednoczonych cytokiny tej jako leku. Obecnie IFN-a jest lekiem uznanym w wielu krajach, stosowanym między innymi w terapii zakażeń wirusowych (na przykład w zapaleniu wątroby wirusem typu B lub C) oraz w onkologii (w leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej, czerniaka i innych nowotworów).

7.    d e -

11.18. - b - - - f l 1.19.---de -

181