Rozdział II
spółczesny polski system edukacyjny przejawia wiele braków. Typowe dla polskiej
szkoły jest wynikające z addytywizmu przeładowanie programów, ich his lorycyzm
i encyklopedyzm oraz kształcenie wycinkowe — a nie wszechstronne. Nauczanie metodami werbalnymi i frontalnymi, a także zła organizacja pracy i wykorzystywanie w niewystarczającym stopniu środków dydaktycznych sprawiają, iż szkoła nie wypełnia tych zadań, które do niej należą. Minusem obecnego szkolnictwa jest również sytuacja dominowania kształcenia nad funkcjami opiekuńczymi i wychowawczymi. Rola placówek oświatowych sprowadza sie często wyłącznie do przekazywania wiedzy, której uczniowie nie potrafią wykorzystań w praktyce. W takim nieelastycznym systemie nieptawitflowo funkcjonują dzieci, których rozwój nie przebiega w zgodzie z przyjętymi normami. Do uczniów takich należą miedzy innymi dzieci dyslektyczne — ze specyficznymi problemami w nauce czytania i pisania. Uczęszczają one najczęściej do maso wy ci szkół podstawowych, w których — ze względu na sposób pracy tych placówek i braki je nękające — dzieci nie są w stanie nabyć podstawowych umiejętności szkolnych, opanować technik szkolnych — czytania i pisania. Nauczyciel, w związku z typowym dla szkoły masowej systemem pracy, nie ma możliwości na tradycyjnych jednostkach lekcyjnych otoczyć dziecko dyslektyczne szczególną troską—zapewniającą mu wspomaganie i stymulowanie —niezbędne dla usprawniania zaburzonych funkcji percepcyjno—motorycznych. Dostrzeganie problemów dotyczących wielu dzieci — rodzi liczne koncepcje objęcia ich opieką i udzielania efektywnej pomocy.
Terapia pedagogiczna, której zadaniem jest leczenie zaburzeń poprzez odpowiednio dobrany, adekwatny do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka system wychowawczy i kształcący—jest podstawowym sposobem udzielania pomocy dziecku dyslektycznemu. Terapia prowadzona—czy to w formie zajęć terapeutycznych, czy jako zasada funkcjonowania szkoły terapeutycznej — pełni funkcje specjalistycznej pomocy korekcyjno — kompensacyjne — wyrównawczej i jednocześnie profilaktyczno — usprawniającej. Do pomniejszania i zwalczania ujemnych odchyleń i ich konsekwencji utrudniających dziecku
25