IMG"95 (3)

I. ROZWIĄZANIA KONSTRUKCYJNE STACJI

W zakładach przemysłowych budynki stacji projektuje się często przy zastosowaniu prefabrykacji typowej. Wymiary budynków zachowują krotności modułów typowych o długości 3 m, przy czym długości budynków stacyjnych stano* wią zazwyczaj krotności modułu o długości 6 m.

Elementy prefabrykowane takie jak belki, płyty, stropy, elementy kanałów kablowych itp. wybiera się ze stosowanych w kraju typowych systemów konstruk-cyjno-montażowych.

Spotykane są również stacje prefabrykowane podziemne. Na rysunku 3.27 pokazano rozwiązanie stacji podziemnej prefabrykowanej, wykonanej wg projektu krajowego. Budynek stacji zaprojektowany jest jako skrzynia żelbetowa o wymiarach 4x2, 6 x 2,2 m wykonana z elementów prefabrykowanych. Wentylację stacji zapewnia specjalny kominek, wystający ponad ziemię 50 cm.

3.4.2. Ustawienie transformatorów

Transformatory olejowe w stacjach wnętrzowych ustawia się w oddzielnych pomieszczeniach, nazywanych komorami transformatorowymi. Jednostki o małych mocach — do 100 kV • A, można instalować bezpośrednio w rozdzielnicach (np. transformatory potrzeb własnych stacji)* Ponadto transformatory suche lub z olejem niepalnym mogą być ustawiane bez ograniczeń w pomieszczeniach ruchu elektrycznego, bez potrzeby wydzielania dla nich specjalnych pomieszczeń [28].

Komora transformatorowa nie może mieć okien. Drzwi do komory muszą być wykonane z materiału niepalnego. Ściany komór transformatorowych powinny mieć odpowiednią wytrzymałość ogniową.

Komory transformatorowe muszą mieć budowę zapewniającą zatrzymywanie wycieklego oleju, ograniczającą skutki awarii transformatora i pożaru oleju. Stosuje się następujące zabezpieczania ■ progi lub pochylnie zatrzymujące olej, doły ściekowe i zbiorniki awaryjne. Zbiorniki awaryjne wykonuje się wtedy, gdy w stacji jest zainstalowanych kilka dużych transformatorów. Doły ściekowe poszczególnych komór transformatorowych łączy się rurami z jednym zbiornikiem awaryjnym. Dół ściekowy powinien być przykryty rusztem gaszącym (kratą pokrytą warstwą żużlu, tłucznia lub żwiru). Zadanie tego rusztu polega na wygaszeniu płoną-. cego oleju podczas jego przesączania się do dołu ściekowego. Przepisy krajowe wymagają, aby w komorach transformatorowych olejowych o mocy powyżej 630kV-A wykonany byl dół ściekowy do zatrzymania co najmniej 20% oleju znajdującego się w transformatorze lub był wykonany ściek w celu odprowadzenia oleju [28].

Przykładowe rozwiązania komory transformatorowej dla jednostki o mocy powyżej 630 kV • A z dołem olejowym, podano na rys. 3.28. Transformator w komorze ustawiany jest na belkach żelbetowych lub dźwigarach stalowych.

Pod wpływem stTat mocy czynnej w transformatorze występuje wydzielanie się ciepła. Dlatego też w komorze transformatorowej należy wytworzyć odpowiedni przepływ powietrza zapewniający chłodzenie transformatora i utrzymanie temperatury w pomieszczeniu nie przekraczającej temperatury granicznej dopuszczalnej. Chłodzenie komór uzyskać można drogą wentylacji naturalnej (grawitacyjnej) lub

3.4.

BUDYNKI STACJI WNĘTRZOWYCH

Rys. 3.28. Komora transformatorowa z dołem olejowym (wg Elektroprojeklu) h — wysokość transformatora +10 cm; b — szerokość transformatora +20 cm, c—długość kadzi transformatora + 20 cm; d — szerokość kadzi transformatora +20 cm: 1 — żaluzja; 2 — przesłona kierująca; 3 — przepust szynowy; 4 — ruszt gaszący; 5 — dół olejowy o całkowitej objętości oleju w transformatorze;

6 — górny poziom oieju; 7 — tłuczeń o granulacji 3+5cnt; 8—siatka 2x2cm;

9 — rura kabla; 10 — szyny jezdne transformatora; U — barierki ochronne odejmowane

wentylacji sztucznej. Wentylację naturalną uzyskuje się przez wytwarzanie ciągu naturalnego powietrza, dzięki wykonaniu otworów w komorze — górnego wylotowego i dolnego wlotowego.

Przy chłodzeniu naturalnym powierzchnię czynną otworu wlotowego (w ni²) obliczyć można z przybliżonego wzoru

A P

-Jh

S = 0,18

w którym: H — wysokość od podłogi komory do środka otworu wylotowego, w m (rys. 3.29); AP — straty mocy w transformatorze, w kW.

Ponieważ otwory wentylacyjne z reguły są chronione przed przedostaniem się ptaków oraz przed deszczem, rzeczywisty przekrój otworów powinien być większy niż to wynika z podanej zależności. Przy stosowaniu żaluzji i siatki otwory zwiększa się co najmniej o 50%, jeśli stosowana jest tylko siatka — to o 10+20%. Powierzchnia otworu górnego wylotowego powinna być większa o ok. 10% od otworu wlotowego.

81 6 — Stacjo efekfrocacrgctycuio