IMG"97 (4)

3. ROZWIĄZANIA KONSTRUKCYJNE STACJI

Jeżeli części będące pod napięciem znajdują się powyżej ogrodzenia lub poręczy, to odległość ich płaszczyzny pionowej pokrywającej się z płaszczyzną ogrodzenia lub poręczy do wysokości 2 m powyżej poziomu terenu należy ustalić tak jak dla ogrodzeń pełnych, zgodnie z wymiarem D, dla ogrodzeń siatkowych zgodnie z wymiarem E, a dla poręczy zgodnie z wymiarem F(tabl. 3.6). Powyżej 2 m odległość ta powinna się zmniejszać stopniowo wzdłuż linii prostej do zera na wysokości C. W podanych na rys. 3.30 strefach ochronnych (powierzchnie zakreskowane) nie mogą być instalowane elementy pozostające pod napięciem ani też nie mogą być prowadzone przewody.

Tablica 3.6. Najmniejsze odstępy między częściami pod napięciem a ogrodzeniami ochron* nymi w rozdzielnicach napowietrznych otwartych (Wymiary D, El F; D = A +3; E = A+10 — wg PBUE)

Napięcie znamionowe, w kV	Rodzaje ogrodzenia ochronnego
	osłona pełna D, w cm	osłona siatkowa E, w cm	poręcz ochronna, F, w cm
10	16	23	100
15	19	26	100
20	25	32	100
30	35	42,	100
40	44	51	100
60	66	; 73 |	100
110*?	95	102	125
220* >	108	195	215
" odgromniki 80%, A,	<0.8

Odstępy poziome pomiędzy ogrodzeniem zewnętrznym od części będących pod napięciem nic powinny być mniejsze w przypadku ogrodzenia ażurowego, niż C^/t+150 cm lub w przypadku ogrodzenia pełnego, G_z = A +100 cm.

Odstępy pionowe między częściami rozdzielnicy znajdującymi się pod na* pięciem a należącymi do różnych obwodów muszą być co najmniej o 20% większe niż odstępy urządzeń i przewodów różnych biegunów tego samego obwodu elektrycznego.

Odstępy poziome między częściami rozdzielnicy znajdującymi się pod napięciem a należącymi do różnych pól, nic mogą być mniejsze od podanych w tabl. 3.7.

Tablica 3.7. Odstępy poziome między częściami rozdzielnicy znajdującymi się pod napięciem a należącymi do różnych pól

Napięcie znamionowe, w kV	40	60	110*?	220*?
Najmniejsza odległość, w cm	200	400	250	400

•J odgromniki 80%, k_g < 0,8

Odstępy te określają możliwości bezpiecznej pracy przy jednym systemie szyn zbiorczych lub w polu rozdzielnicy, podczas gdy drugi system szyn albo sąsiednie pola znajdują się pod napięciem. Mają one istotny wpływ na sposób rozwiązania konstrukcyjnego rozdzielni.

Elementy konstrukcyjne. Szyny zbiorcze i połączenia Wykonywane są zazwyczaj przewodami stalowo-aluminiowymi. W przypadku napięć 220 kV—400 kV szyny wykonuje się z dwóch lub trzech przewodów na jeden biegun (fazę), tzn. przewodów wiązkowych. W niektórych rozwiązaniach konstrukcyjnych szyny zbiorcze i połączenia wykonuje się z rur miedzianych lub ze stopów aluminiowych.

Cała aparatura musi być w wykonaniu napowietrznym. Aparatura obwodów pomocniczych nie dostosowana do warunków napowietrznych musi być instalowana w budynku nastawni lub w sterownicach przy odpowiednich polach.

Konstrukcje wsporcze stalowe lub z betonu zbrojonego stosowane są w zakresie wysokich i najwyższych napięć, przy czym szeroko wykorzystywane są prefabrykowane elementy słupów linii napowietrznych. Jako podstawowy element konstrukcji z betoriU zbrojonego powszechnie używane są żerdzie strunobetonowe, z których wykonywane są podpory bramek liniowych i szynowych. Główną zaletą konstrukcji żelbetowych jest ich odporność na korozję, wadą — znaczny ciężar i trudności transportowe. Konstrukcje stalowe stosowane są w rozdzielnicach wysokich i najwyższych napięć przy rozwiązaniach wymagających wysokiego zawieszenia przewodów.

Fundamenty tych konstrukcji mogą być prefabrykowane lub wykonywane na miejscu. Konstrukcje wsporcze pcd aparaturę wykonuje się z zasady z prefabiy-katów z betonu zbrojonego.

Teren stacji napowietrznej musi być zniwelowany i powinien stanowić płaszczyznę lub płaszczyzny z ogólnym niewielkim spadkiem, zgodnym co do wielkości i kierunku z naturalnym spadkiem terenu.

Teren stacji musi być zabezpieczony przed napływem wód powierzchniowych. Musi być zapewnione odprowadzenie wód opadowych z powierzchni stacji, odwodnienie kanałów kablowych i stanowisk transformatorowych, odwodnienie jezdni dróg i placów. Na terenie należy przewidzieć drogi dojazdowe. Rozróżnia się drogi transportowe i drogi wewnętrzne. Muszą one zapewniać wygodne operacje wszystkimi urządzeniami rozdzielni. Powinny być projektowane równolegle z rozwiązaniem konstrukcyjnym samej rozdzielni. Drogi transportowe muszą być dostosowane do transportu ciężkiej aparatury na przyczepach ciągnionych przez ciągniki, a zwłaszcza do transportu wielkich transformatorów.

Nazwą „drogi wewnętrzne” określa się wszystkie drogi i place wewnątrz ogrodzenia stacji, z wyjątkiem drogi służącej do transportu najcięższych urządzeń. Drogi wewnętrzne służą do dowiezienia aparatury na miejsce jej ustawienia oraz dojazdu dźwigu samochodowego ułatwiającego montaż tej aparatury.

Na terenie rozdzielni prowadzone są kable i rurociągi sprężonego powietrza.

Przy większej liczbie tych urządzeń zaleca się stosowanie kanałów kablowych. Najbardziej rozpowszechnione jest wykonanie kanałów kablowych z gotowych prefabry-

85