IMG"99 (3)

a. ROZWIĄZANIA KONSTRUKCYJNI STACJI

katów z betonu zbrojonego. Trasy kanałów prowadzi się zazwyczaj przy drogach wewnętrznych, z zaleceniem unikania wszcUdch skrzyżowań.

TYansformatory stacji napowietrznych są ustawiane na fundamentach. Fundamenty takie wykonuje się jako betonowe lub w postaci toru z szynami jezdnymi. Transformatory wielkich mocy ustawiane są na szynach jezdnych wykonanych np. z dwuteowników zamocowanych na fundamentach z betonu zbrojonego lub na podkładach kolejowych. Dookoła fundamentów należy przewidzieć urządzenia zapobiegające rozprzestrzenianiu się pożaru w przypadku powstania uszkodzeń transformatora, np. podsypkę ze żwiru wchłaniającą olej.

Przepisy określają także minimalne odstępy pomiędzy transformatorami oraz pomiędzy transformatorami a budynkami [28].

Napowietrzne ustawienie transformatorów jest stosowane nie tylko w stacjach napowietrznych. Również i w stacjach wnętrzowych, przy zainstalowaniu rozdzielnic w budynku, instaluje się często transformatory tych stacji na zewnątrz budynku. Wynika to zarówno z powszechnego dla konstrukcji transformatorów wykonania napowietrznego, jak i lepszych warunków chłodzenia przy takim ustawieniu jednostek. Podobnie jak transformatory ustawia się również dławiki gaszące.

3.5.2. Konstrukcje rozdzielnic napowietrznych otwartych Istnieją dwa zasadnicze wykonania rozdzielnic napowietrznych: wysokie i średnio wysokie, zwane półwysokimi lub też, niewłaściwe, niskimi. Budowa wysoka polega na umieszczeniu odłączników na znacznych wysokościach (5-i-10 m lub więcej). Aparatura instalowana jest piętrowo, często w układzie podobnym jak w polach wnętrzowych. Rozdzielnice wysokie zajmują mało miejsca, stąd znajdują zastosowanie np. w elektrowniach wodnych, na zaporach (rys. 3.31). Koszty rozwiązań wysokich są jednak znaczne.

Rys. 3.31. Rozdzielnica napowietrzna na napięcie 110 kV o budowie wysokiej w układzie T (przekrój pola liniowego)

Budowa średnio wysoka stanowi podstawowy i powszechnie stosowany ro-szaj wykonania rozdzielnic napowietrznych. Urządzenia umieszczane są nisko, za ogrodzeniami ochronnymi lub na podwyższonych konstrukcjach bez ogrodzeń; stąd też możliwe jest wejście na teren rozdzielni i jej obsługa w czasie pracy.

Stacje średnich napięć w wykonaniu napowietrznym nie są obecnie stosowane. W krajowym systemie elektroenergetycznym sieć o napięciu 30 kV jest stopniowo

likwidowana, a w sieci o napięciu 15 k V rozdzielnice budowane są przeważnie w wykonaniu wnętrzowym, z wyjątkiem powszechnie stosowanych w sieciach wiejskich 15 kV stacji słupowych. Stacje takie, stanowiące integralny element sieci 15 kV są w kraju całkowicie stypizowane.

Istniejące rozdzielnice na napięcie 15 kV i 30 kV wykonane są na ogół z elementów strunobetonowych lub betonowych. Aparatura umieszczona jest na konstrukcjach wsporczych umożliwiających wejście na teren rozdzielni podczas pracy. Zwykle rozdzielnice takie nie mają oddzielnych bramek liniowych.

Stacje wysokich napięć odznaczają się dużą różnorodnością rozwiązań konstrukcyjnych.

Najprostsze konstrukcje mają stacje z jednym transformatorem, uproszczone, zasilane odczepowo z zespołem zwieracz — odłącznik. Nie mają one oddzielnych rozdzielnic wysokiego napięcia.

Dalszym rozwinięciem stacji uproszonych są stacje z rozdzielnicami bezszynowymi, jednotransformatorowe, dostosowane do dalszej rozbudowy. W kraju stosowane są powszechnie uproszczone stacje 110 kV, wg opracowania typowego NUB-110 kV oraz nowych opracowań KSU (Energoprojekt). Są to stacje, w których przewidziana jest możliwość rozbudowy od stacji jednotransformatorowej blokowej z jednym transformatorem do układu H z jednym lub trzema wyłącznikami i dwoma transformatorami 110/15 kV o docelowej mocy 16 MV • A lub 25 MV • A.

Na rysunku 3.32 podano przekrój, plan generalny i schemat zasadniczy stacji 110/15 kV typu KSU-/32. Stacje tego typu przeznaczone są do stosowania w małych węzłach sieciowych, do których będą doprowadzone dwie linie 110 kV. Budowane są stacje KSU-1 z jednym wyłącznikiem w poprzeczce i stacje KSU-3 z trzema wyłącznikami. Z rodzielnicy 110 kV zasilane są rozdzielnice 15 kV z pojedynczym sekcjonowanym systemem szyn o ilości pól 24 lub 32 (stacje KSU-/24 lub KSU-/32).

Konstrukcje stacji zaprojektowano jako betonowe, prefabrykowane z po-przecznikami stalowymi, kratowymi. Konstrukcje pod aparaturę, fundamenty i kanały kablowe z typowych elementów betonowych prefabrykowanych. Rozdzielnica 15 kV jest wnętrzowa, w typowym budynkiem prefabrykowanym, gdzie umieszczona jest również nastawnia (rys. 3.26).

Przy napięciach 220 kV dla układu H stosuje się typowe uproszczone rozdzielnie typu NUS-220 (Energoprojekt). Są to rozwiązania podobne do rozwiązań rozdzielnic KSU.

Rozwiązania konstrukcyjne rozdzielnic z wieloma systemami szyn zbiorczych wykazują znaczne różnice, zwłaszcza w sposobie ustawienia odłączników, prowadzenia przewodów, położenia szyn zbiorczych wobec połączeń oraz układzie biegunów.

Najczęściej spotykanymi w kraju rozwiązaniami rozdzielnic wysokich napięć 110 kV i 220 kV z podwójnym lub potrójnym systemem szyn zbiorczych są rozdzielnice o równoległym układzie odłączników szynowych (układ grzebieniowy) i rozdzielnice o szeregowo-podłużnym układzie odłączników szynowych.