IMG$95

łączony jest indykator. Pod wpływem zmian ciśnienia w cylindrze silnika lub maszyny parowej tłoczek 4 odkształca Sprężynę 2, a ruchy te przez przekładnię dźwigniową 3 przenoszą się na rysik, który kreśli odpowiednie linie na drugiej części przyrządu, tj. na bębenku 1 obciągniętym papierem.

Bębenek ten porusza się na swojej osi tam i z powrotem pod wpływem sznurka, który doczepiony do jakiejś części ruchomej silnika naśladuje w pewnej zmniejszonej skali ruchy tłoka, a ponieważ tłok nie

Rys. 100-Widok indykatora

zmienia przekroju, droga dowolnego punktu sznurka, a więc i obwodu bębenka, odpowiada zmianom objętości za tłokiem.

Na rys. 99 przedstawiono schematycznie konstrukcję indykatora. Na rysunku widać tłoczek obciążony sprężyną o znanej podziałce i rysik 5 poruszający się pod wpływem zmian ciśnienia w cylindrze badanego silnika, działającego na tłoczek indykatora i sprężynę. Na tej samej podstawie fi znajduje się bębenek, obciągnięty papierem i poruszany w dolnej części sznurkiem. W jedną stronę ciągnie go sznurek, z powrotem wraca bębenek pod wpływem wewnątrz niego umieszczonej sprężyny. Ponieważ obwód bębenka jest mały, drogę właściwego tłoka redukuje się za pomocą przekładni (reduktora) o różnej konstrukcji.

Na rys. 100 przedstawiono widok indykatora.

Indykator Jest niezmiernie ważnym przyrządem przy ocenie sposobu pracy oraz przy obliczaniu mocy wszystkich silników i maszyn tłokowych.

Gdyby zanotować przy pomocy indykatora mocy ciśnienia panujące w cylindrze w zależności od przyrostu objętości za tłokiem

przy jego posuwaniu się, tzn. gdyby sporządzić Izw. wykres indykatora, to okazałoby się, że tak otrzymany wykres będzie wyglądał

inaczej niż wykres teoretyczny — pole pracy będzie mniejsze.

■

Na rys. 101 i 102 przedstawiono wykresy indykatora (linie grube) i obiegu teoretycznego (linie cienkie), odniesione do tych samych warunków.

Powodem tych niekorzystnych różnic są czysto teoretyczne założenia przyjęte przy rozpatrywaniu teoretycznych obiegów oraz nieo-

Rys. 101-Wykres indykatorowy silnika Rys. 102-Wykres indykatorowy silnika niskoprężnego    wg obiegu SabatHe

dzowne straty występujące przy każdej zamianie ciepła na pracę. Straty te można zmniejszyć, lecz całkowicie usunąć ich nie można.

Przyjęto więc, że:

1)    ciepło właściwe spalin jest wielkością stałą, co nie jest ścisłe, jak wiądomo z poprzednich rozważań;

2)    przemiany sprężania i rozprężania przyjęto jako adiabatyczne, co nie odpowiada rzeczywistości, gdyż aby uniknąć zniszczenia silnika wskutek za wysokich temperatur występujących przy spalaniu mieszanki i aby uzyskać możność smarowania tłoka olejem, cylinder jest intensywnie chłodzony wodą, a niekiedy powietrzem, czyli przemiana nie jest adiabatyczna; wpływa to wybitnie na obniżenie temperatury procesu, a więc jest niekorzystne;

3)    paliwo dostarczane do silnika nie spala się zupełnie, jak to teoretycznie przyjęto, co również powoduje straty;

4)    praca usuwania spalin z cylindra i zasysania mieszanki lub po-I wietrzą połączona jest z pewnymi oporami, które należy pokonać kosztem wywiązanej przez silnik pracy, a więc zmniejsza się jej część użyteczna.

201

200