IMG 45

PT

pntrseb. Prsykładowti, miii w/i*mi Ikiby ■

w u*n*j k«l*||ort| il«|«Ulnni(l Ki»|Mi»l«r> /ej iUm Awu.i

•i'^,ł' ‘ '    * *y *^v o i t>vvt|ttIl/tu )l ulm/łH ii Jr/ełni ten w/vinM

porównać i tytuAc)^ im Innych ptnlnbnych nbtiAiaih miasta itr«# i ogólnymi lr»nil«ini w łłśrntiku miujnWint Ogólnodostępne materiały statysty*, siu* iiIh>|iiui|^ n«lomlM( n«)i#ykl») dane /agregowane do poziomi) dvlvlnli'y samorządowej. Co do obiektów /ubytkowych Mm wskaźnik minotf^y się do lic /by i md/aju zrewaloryzowanych obiektów, krh powter/ihni czy kubatury t«ik.>i» nic do kuik/ opisuje rzeczywistość, gdyż w gry Wthnd/g tut*) lrudne do /mi/rr/nU efekty działań ł kompleksowy charakter prac konserwatorskich iwiąi/nych / przywróceniem świetności danego obiektu.

Pomiar jest ciyldowu ułatwiony w wypadku rewitalizacji stymulowanej i realizowanej ze środków publicznych i prze/ podmioty publiczne, które są zobowiązane do prowadzeni* statystyk. Trudniejsze jest natomiast rozpoznanie i zmierzenie rewitalizacji realizowanej głównie przez podmioty prywatne, minut że jest to równe istotne z punktu widzenia formułowania polityki miejskiej, stąd często zachodzi konieczność stosowania pośrednich metod pomiaru obserwowanych zjawisk.

Wreszcie, najtrudniejszym wymiarem do pokazani* są jakościowe i społeczne aspekty rewitalizacji. Wspomina o tym m.in. Sylwia Kaczmarek, mówiąc o problemie kwantyfikacji zmian jakościowych, takich jak poprawa wizerunku miasta, podniesienie prestiżu miejsca, wprowadzenie nieobecnych do tej pory funkcji czy nowa estetyka dzielnicy**. W opracowaniach zagranicznych przedstawiane są różne propozycje pomiaru takich zmian. Przykładowo, w artykule na temat dzielnicy South Jamaic* Queens w Nowym Jorku Micha* et L. Owens za wskaźniki, które mogą służyć zarówno do oceny poziomu degradacji dzielnicy, jak i do stwierdzenia jej rewitalizacji, głównie w wymiarze społecznym, uznał:

a liczbę opuszczonych parceli i posesji oraz pustych mieszkaó i lokali,