plan Stawickiego przestał obowiązywać, Kazimierz fest pozbawiony bardzo ważnego dla funkcjonowania dzielnicy dokumentu. Co więcej, prace nad nowym miejscowym planem prowadzone są jedynie dla małego wycinka dzielnicy, tj. obszaru ograniczonego ulicami św. Wawrzyńca, Gazową i Podgórską. W tej sytuacji decyzje o zagospodarowaniu Kazimierza są podejmowane od 2003 roku jedynie na podstawie wspomnianych wytycznych nowego Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Krakowa.
Jest to tym bardziej niekorzystne dla Kazimierza, że właśnie w ostatnich latach rozpoczął się okres aktywnej działalności remontowej i budowlanej na terenie dzielnicy. Naciskom na wydawanie decyzji towarzyszy więc brak podstaw prawa lokalnego do ich podejmowania, co rodzi ryzyko, iż rozstrzygnięcia będą zapadać uznaniowo i ad hoc. Od roku 2003 trwają prace nad programem rewitalizacji Kazimierza przewidzianym w studium, problemem jest jednak to, źe powstaje on niezmiernie wolno, podczas gdy przemiany w dzielnicy zachodzą -j szybko i spontanicznie. Dobre intencje i wartościowe wskazania studium nie mają więc bezpośredniego przełożenia na zarządzanie dzielnicą i mogą jedynie w bardzo ograniczonym stopniu wpływać na kontrolę procesów zmian na Kazimierzu.
Przemiany w zagospodarowaniu przestrzennym i stanie technicznym obiektów na terenie dzielnicy w latach 1989-2004
Lata 90. przyniosły Kazimierzowi mnogość realizacji konserwatorskich i remontowo-budowlanych. Widoczny był wzrost aktywności budowlanej na terenie dzielnicy o wyraźnym ukierunkowaniu dotyczącym rodzaju i charakteru prac. Dynamiczne przemiany tkanki miejskiej Kazimierza i jej odnowa finansowana ze środków publicznych oraz środków prywatnych były jednak nie w pełni zgodne z zapisami planu miejscowego oraz strategii ECOS, a negatywne zjawiska nasiliły się po 2000 roku, gdy Kazimierz stał się jednym z najbardziej atrakcyjnych miejsc rozrywki i turystyki w mieście.