IMG446 (5)

P°Xj,

których istnieją dziesiątki, a dostosowania do warunków lokalnych dalsze ich zróżnicowanie.

Rys. 7.3. Schematy węzłów gnipy B: a) „półkoniczynka", b) „karo”. Praca zbiorowa pod redakji R Krystka „Węzły drogowe". WKiŁ, Warszawa, 1992

Rys. 7.4. Schemat przykładowego węzła grupy C. Praca zbiorowa pod redakcją R. Krystka „Węrłj drogowe”, WKiŁ. Warszawa, 1992

Rozwiązania łącznic w węzłach muszą zakładać mniejszą prędkość projektową na łącznicy ni/ na drogach zbiegających się w węźle. Gdyby wytropi

łącznicach prędkości takich jak na drogach — długości łącznic i zajęcie terenu byłyby nadmierne. Jednak za duża różnica pomiędzy prędkością na ; dze, a na łącznicy powoduje konieczność znacznego hamowania, a następnie rozpędzania pojazdu, co jest negatywnie odbierane przez kierowców. Przy Miłości projektowej na autostradzie 120 km/h zaleca się stosować na łączni-cjch prędkość 80 km/h. u dopuszcza się najmniejszą 50 km/h.

Większe różnice prędkości wymagają większych długości pasm włączania j wyłączania. Zaleca się stosować takie rozwiązania węzłów, aby pasma włączania i wyłączania były po prawej stronie jezdni autostrad i dróg ekspresowych. Promienie łuków na łącznicach mają na ogół wartości od 80 do 300 m. Na łącznicach z. reguły stosuje się dużą przechyłkę jezdni. Pochylenia podłużne łącznic nie powinny być większe niż 5%, a wyjątkowo 7%. Zaleca się stosować mniejsze pochylenia, rzędu 3 do 4% tam, gdzie jest duży ruch ciężkich pojazdów.

7.4. ULICE

7.4.1. Klasyfikacja ulic

Ulice są to drogi publiczne w obszarach zurbanizowanych lub przeznaczonych do urbanizacji. Nie wszystkie drogi publiczne w granicach administracyjnych miast są „ulicami”; niektóre drogi przebiegające przez tereny niezurbani-zowane. a zwłaszcza obwodnice miast będące przedłużeniem dróg wyższych klas (autostrad, dróg ekspresowych i dróg III klasy) są projektowane według przepisów dla dróg zamiejskich. Z drugiej strony drogi publiczne we wsiach mogą być projektowane tak jak ulice. Ustalenie charakteru projektowanej drogi publicznej przez jej sklasyfikowanie jako „ulicy” lub „drogi zamiejskiej” powinno nastąpić w porozumieniu między zarządem tej drogi z władzami miejscowymi.

Ogólnie biorąc ulice mają parametry techniczne dostosowane do mniejszych prędkości projektowych niż drogi zamiejskie i są lepiej przygotowane do ruchu pieszych (chodniki, przejścia). Rozróżnia się sześć klas ulic. oznaczonych symbolami:

E: miejska droga ekspresowa,

GP: ulica główna ruchu przyspieszonego,

G: ulica główna,

Z: ulica zbiorcza,

L:    ulica lokalna,

D: ulica dojazdowa.

Ulice klas: E. GP, G i Z stanowią tzw. układ podstawowy, ulice klas L i D — układ obsługujący.