2. Podstawowy błąd współczesnej szkoły i współczesnego społeczeństwa
Podstawowy błąd współczesnego społeczeństwa i współczesnej szkoły wyraża się w przekonaniu, rozpowszechnianym od wieków, że w świecie jest więcej zła niż dobra. Tymczasem jest odwrotnie. W świecie ludzkim, zapewne także we wszechświecie, jest więcej dobra niż zła1 2.
Zło bowiem jest czymś nienaturalnym, pozbawionym autonomicznego fundamentu bytowego, „zepsutym dobrem”. Niezwykle wnikliwie fakt ten opisywał między innymi św. Augustyn. Nawiązując do znanej tezy chrześcijaństwa mówiącej o tym, że wszystko, co Bóg stworzył dobre jest, uzasadniał, że zło jest „niczym innym jak »zepsuciem« naturalnej miary, postaci czy porządku”. I dodawał, że „natura jest zła wtedy, kiedy jest »zepsuta«. »Nie zepsuta« bowiem z konieczności jest dobra. Ale nawet i »zepsuta« w zakresie tego, że jest naturą, jest dobra, zła jest w zakresie tego, że jest »zepsuta«.
Przyjęcie przekonania, że w świecie jest więcej zła niż dobra, prowadzi prostą drogą do zaakceptowania jakże brzemiennej w konsekwencje tezy, że czynienie dobra jest trudniejsze niż czynienie zła. Trzeba się zatem bardzo wysilać, gdy idżie o jednostkę ludzką, by być dobrym. Natomiast czynienie zła jest łatwiejsze, niemal bezwysiłko-we, a do tego jeszcze przyjemne.
Te błędne poglądy, występujące w różnych odmianach, decydują w dużym stopniu o treści i jakości wychowania i kształcenia szkolnego. Odnosi się to przede wszystkim do wychowania moralnego, na ogół zaniedbanego w szkole. Zwłaszcza metafizyczny wymiar edukacji niema! zupełnie zniknął. Warto może przypomnieć w tym miejscu słowa Jana Pawła II, który w encyklice Fides et ratio pisał:
Pragnę (...) stwierdzić, że rzeczywistość i prawda wykraczają poza granice tego, co faktyczne i empiryczne; chcę też wystąpić w obronie ludzkiej zdolności do poznania tego wymiaru transcendentnego i metafizycznego w sposób prawdziwy i pewny, choć niedoskonały i analogiczny3.
Por. S. Wielugs, Dobra jest więcej, Płock 2001.
Św. Augustyn. Dialogi filozoficzne, Kraków 1999, *.831.
Jan Paweł II. Fides et ratio. Kraków 1998, s. 94.