IMGQ31

(u krów, owiec,

iłowe) lub na no-

ransponderów; jw (możliwe do

są jako obowią-

tia. Ten sposób jest stosowany jcia wraz z jego

spoznanie zwie-ęcia zwierzęcia iłowej. Zwierzę

być ustawione ale nie zadarta, yć lekko odsu-

sione do góry. iznowego. btografowaniu ić części ciała

u. Wykonanie tku paszy tre-

>ardzo ruchli-by następnie

umaszczeniu tacza się pla-: zmienia się vierzęcia jest ifowania. >łytki zaopa-zygotowanej i zaciska, aż się specjalną y widoczny nieniową na

Wypalanie numeru lub znaku na skórze zwierzęcia. Praktycznie ten sposób znakowania w Polsce wykonuje się u koni. Polega on na wypalaniu umownego znaku lub numeru na zadzie, szyi albo łączniku zwierzęcia. Są to tzw. znaki stadne. Znaki te, tzw. piętna mają różny rysunek w zależności od stadniny i rasy konia. W Polsce wypalanie u bydła znaków na skórze nie jest wykonywane.

Wymrażanie numeru. Ten sposób znakowania jest możliwy do zastosowania u bydła ciemno umaszczonego lub łaciatego. Wymrażanie polega na zanurzeniu w ciekłym azocie żegadła i przytknięciu do wystrzyżonej skóry zwierzęcia, gdzie sierść jest ciemno pigmen-towana. W wymrożonym miejscu ciemne włosy ulegają wybieleniu, przez to numer jest dobrze widoczny z daleka.

Zawieszanie kolczyków. System ten stosowany jest obecnie w Unii Europejskiej u bydła, owiec, kóz i świń. Polega on na zakładaniu na małżowiny uszne zwierzęcia kolczyków ujednoliconych pod względem wielkości, kształtu, znaków i numerów. Znaki i numery identyfikacyjne są zgodne z Systemem Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt obowiązującym w całej Unii Europejskiej.

Stosowanie identyfikatorów elektronicznych. Jest to system zyskujący co raz większe znaczenie a polegający na zapisywaniu informacji w specjalnie przygotowanych mikroukładach elektronicznych umieszczanych na zwierzęciu. Stosowany jest w kilku wariantach. W naszym kraju najczęściej stosowany jest u bydła w postaci tzw. transponderów zawieszanych na obroży, w których przechowywane są informacje o zwierzęciu i który pozwala monitorować jego zachowanie, np. śledzić jego aktywność ruchową wykorzystywaną między innymi do wykrywania rui czy stanów chorobowych. Innym systemem jest używanie tzw. mikrochipów umieszczanych na zwierzęciu na stałe, najczęściej wszczepianych pod skórę na szyi. Jest to rozwiązanie wprowadzone do znakowania psów i wdrażane u koni. Najczęściej stosowane jest jako odpowiednik elektronicznego kolczyka (tzn. zapisane w nim dane identyfikacyjne służą tylko do odczytywania). Innym rozwiązaniem jest możliwość wprowadzania do takiego układu informacji o bieżącej użytkowości osobnika. Pewną niedogodnością tego systemu znakowania jest konieczność posiadania odpowiednich czytników umożliwiających odczytywanie i ewentualnie zapisywanie informacji zawartych w mikroukładzie.

Znakowanie w ramach Systemu Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt

W Polsce, podobnie jak w całej Unii Europejskiej, obowiązuje System Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt będący elementem Zintegrowanego Systemu Zarządzania i Kontroli (polski odpowiednik IACS). W ramach tego systemu funkcjonuje centralna baza danych o zwierzętach gospodarskich. Do chwili obecnej system obejmuje bydło, trzodę chlewną, konie, owce i kozy. W odniesieniu do tych gatunków znakowanie może być przeprowadzane tylko pewnymi metodami i może zawierać ściśle określone informacje. W systemie nie przewiduje się znakowania koni.

Znakowanie bydła. Znakowanie bydła wykonuje się poprzez założenie po jednej identycznej zawieszce usznej (tzw. kolczyku) na każde ucho zwierzęcia zawierającej numer identyfikacyjny osobnika. Zawieszkę zakłada się w ciągu 7 dni od dnia urodzenia się zwierzęcia.

29