Modułu ket zębatych walcowych ewolwoalowych i stożkowych o zębach prostych w zakresie od m-l do m- w|mm] (dane i PN-70/M-8OSO2)
1 |
1 |
l,25| 1 ,*_» |
2 |
2,b |
3 | ||||||
l.3'/5| 1.75 |
5.b |
7 |
‘J |
II |
14 |
Przyjmuje się następujące podstawowe wymiary zębów normalnych:
- wysokość głowy zęba h, = m,
- wysokość stopy zęba hf= 1,25 m,
- wysokość zęba h = h, + hf = 2,25 m,
- szerokość zęba s, szerokość wrębu e, s = e = 0,5 p,
- średnica wierzchołków d, = d + 2 h, m m (z + 2),
- średnica podstaw df = d - 2 hf = m (z 2,5),
Obliczenia geometryczne przekładni zębatej polega na doborze liczby zębów, założeniu wartości modułu (lub obliczenie go z warunków wytrzymałościowych), ustaleniu wymiarów kół i obliczeniu odległości osi kół współpracujących.
Liczba czynników decydujących o pracy uzębienia oraz trudności ścisłego określenia warunków decydujących o możliwości zniszczenia zębów powoduje, że istnieje wiele metod obliczania wytrzymałości zazębień. Większość metod za podstawę obliczeń przyjmuje:
- obliczanie zębów z warunku na zginanie,
- sprawdzanie nacisków powierzchniowych na bocznej powierzchni zębów z uwagi na zmęczenie powierzchniowe (pitting). 9
Przekładnie cierne
W przekładniach ciernych przeniesienie napędu między wałami następuje wskutek siły tarcia, która powstaje jako siła obwodowa między dwoma dociskanymi do siebie kołami ciernymi. Nazwa koło jest pojęciem umownym. Elementy te mogą mieć kształt walca (gładkiego lub rowkowanego), stożka, tarczy lub kształt krzywoliniowy.
Przekładnie cierne mają przełożenie stałe lub zmienne w sposób ciągły, płynny (nie przekracza 8).
Kola cierne mogą być dociskane do siebie bezpośrednio lub za pomocą elementu pośredniczącego (pierścienia stalowego, pasa klinowego, klockowego lub łańcucha).